ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
ΠΕΡΣΕΥΣ ή ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ
ΠΕΡΣΕΑΣ ή ΠΕΙΡΑΙΑΣ ή ΠΕΡΑΙΑΣ ή ΠΑΡΕΙΑΣ
μέρος Β'
647= βαυριόθεν (οίκοθεν)
647= εισεντίθημι (θέτω μέσα)
Δεινοπάθηση με βιαιότητα ικετεύων το συμβούλιο να διανεμηθούν το πταίσμα, διεγέρσιμος δυαδικής βαπτιζόμενος μπήκα μέσα καταλαμβάνοντας την κεντρική (περιοχή) του έθνους που εγεννήθη εκ Θεού.
Εδώ να προσέξουμε ιδιαίτερα ότι 647= εβδομεύομαι = εισεντίθημι = εθήρευον = εθνοκεντρική = εκ Θεού εγεννήθη = Η ΑΤΤΙΚΗ (Πήγασος).
Απίστευτη περιγραφή της προσθαλάσσωσης του ουράνιου σώματος που εισέβαλε καταλαμβάνοντας την κεντρική περιοχή του έθνους που εγεννήθη εκ Θεού και μετά μία εβδομάδα ονομάσθηκε Αττική.
647= εκγυμνάζομαι
Περισσότερα για το φυσικό αέριο στον <Κατακλυσμό 1-11> στο Youtube.
- πτερωτός, ίππος - άτι, Πήγασος - Αττική.
(όσχεον-Σαλαμίνα) που αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι του. Όταν δια πήδου
(μεγάλου πηδήματος) πηλάλησες (έτρεξες
πολλές δίνες) με την πρασόργη (δρεπάνι-άρπη) του Περσέα που ήταν προάγγελος
προβολίς (προβοσκίδα, παράσταση στερεών σχημάτων πάνω σε επίπεδο) πρόδηλος
(ολοφάνερος), όπου προκαρόομαι (βυθίζομαι σε βαθύ ύπνο) ριζομελικός (ως ρίζα
και πλησίον περιοχή ενός άκρου τού σώματος ρύδην (με ορμητική ροή).
Όμως αν αυτό το άκρο είναι το όσχεον που περιέχει τους όρχεις του Πηγάσου η
του Άττη ή διαφορετικά είναι η κεφαλή της Μέδουσας, τότε μιλάμε για δύο ξεχωριστούς
μύθους με κεντρικό πρόσωπο πάντα την πηγή του Ωκεανού νήσο Σαλαμίνα.
Αν στην περιοχή μας συνήθιζαν να προσγειώνονται ουράνια σώματα και την αρχική
πτώση της Αττικής-Πηγάσου ακολούθησε η πτώση του πολύ μικρότερου Πειραιώς-
Περσέως, με κατεύθυνση από Ανατολή προς Δύση, τότε είναι πολύ φυσικό το τεράστιο
κύμα που σηκώθηκε να απέκοψε δια παντός την Αττική από την Σαλαμίνα.
Έτσι παρουσιάσθηκε η Αττική ευνουχισμένη, κατά με τον μύθο του Άττη, που
εορταζόταν στον Πειραιά όπου γεννήθηκε-πήγασε ο Πήγασος από τον κομμένο τράχηλο
της Γοργόνας, στον μύθο του Περσέα.
Τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω γιατί έλεγαν ότι ο Πήγασος γεννήθηκε-πήγασε από
τις πηγές του Ωκεανού. Πήγασος=πηγμάτιον=πήδου=πηλάλησες είναι οι πρώτες
ισάριθμες λέξεις που ακολουθούν αλφαβητικά την γέννηση-πηγή του Πηγάσου.
Εδώ πρέπει να θυμηθούμε ότι οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν Ωκεανό όλες τις θάλασσες.
Επίσης πίστευαν ότι ο Ωκεανός περιβάλει την Γη. Αν λοιπόν η θάλασσα περιέβαλε
ξαφνικά την μέχρι τότε χερσόνησο Σαλαμίνα, τότε η χερσόνησος έγινε νήσος και η
θάλασσα που την περιέβαλε θεωρήθηκε ωκεανός που πήγασε-πήδησε από την τομή
του τράχηλου της Μέδουσας-Σαλαμίνας. Από το ίδιο ακριβώς μέρος μας δίνουν και την
γέννηση του Πηγάσου.
Το χέρι του Πειραιώς-Περσέως σφίγγει την λαβή της άρπης. Διακρίνονται και τα δάκτιλα.
Η άρπη έδωσε το σχήμα της στο μέγα θαλάσσιο κύμα που δημιουργήθηκε με την
πτώση του βράχου του Πειραιώς-Περσέως όπου εκτείνεται σε ευθεία γραμμή η λαβή της,
από τον Πειραιά μέχρι το Πέραμα και μετά ακολουθεί η καμπύλη της λεπίδας προς την
Ελευσίνα όπου και η Έλευσίς του μεγάλου κύματος. Η ομοιότητα της διατομής με το
σχήμα της άρπης είναι ολοφάνερη.
ανατομικά θέση, θα κρεμόταν το όσχεον του ίππου. Στο ίδιο μέρος θα βρίσκονταν και τα
ευνουχισμένα όργανα του Άττη, αν και αυτός ήταν ένα άτι-ίππος.
Όμως τι μεσολάβησε μεταξύ Σαλαμίνας και Αττικής, που τις ξεχώρισε για πάντα;
Μήπως το σχιστό; Προφανώς η θάλασσα. Μήπως λοιπόν η θάλασσα μπήκε σχίζοντας
την στεριά από το Πέραμα-Πέρασμα, έφθασε μέχρι την Ελευσίνα-Ελευσίς-έλευσις και
στρίβοντας προς Νότο βγήκε από την Νέα Πέραμο - Νέο Πέρασμα;
Αν όμως αυτό το τεράστιο παλιρροϊκό κύμα που δημιούργησε ο Περσέας με την
άρπη - δρεπάνι του τερμάτισε στην Ελευσίνα, μήπως εκεί συνάντησε την Θεά Δήμητρα
και την κόρη της Περσε-φόνη, που τον φόνευσε - σταμάτησε εκεί και δεν γέμισε αλμύρα
την Ελευσίνα που παρέμεινε εύφορη παράγοντας στάρι.
Είναι όμως αυτό και το κεφάλι της Μέδουσας; Πράγματι η Σαλαμίνα από ψηλά μοιάζει
με ένα τερατώδες κεφάλι, με τεράστιο στόμα που κοιτάζει στην Ανατολή. Το κεφάλι
φαίνεται να έχει πτυχές δέρματος στον κομμένο βίαια αυχένα που στον μύθο μοιάζουν
με τα φίδια που έβγαιναν από τα μαλλιά της Γοργόνας. Αν όμως η Σαλαμίνα ήταν το
Γοργόνειο δεν έπρεπε να είχε απολιθώσει ότι έβλεπε μπροστά της; Μήπως έτσι
ονομάσθηκε η περιοχή των Μεγάρων, εκ του μέγαρα=ακίνητα; Μήπως και η περιοχή
της Κινέτας, που είναι χαμηλότερα από το βλέμμα του Γοργόνειου, λέγεται έτσι επειδή
από εκεί άρχιζε πλέον η κίνηση;
Τέλος τι σχέση μπορεί να έχει η Σαλαμίς με το σαλάμι; Μπορεί η καρατόμηση της
Μέδουσας να ήταν η πρώτη σαλαμοποίηση;
Αν οι εικόνες της Εύβοιας δεν σας πείθουν ότι αυτό είναι το κήτος θαλάσσης του
Ησίοδου, τότε σταματήστε εδώ.
προς τέρψην οίκημα (γοργόνειο-Σαλαμίνα). Το σενάριο αρχίζει να ξεδιπλώνεται !!!
632 = ηπείθουν (παρατ.οριστ.του απειθώ = είμαι απειθής, ανυπάκουος)
Κρητικοί και οι Πόντιοι και δεν έχει καμιά σχέση με τη λύρα των αρχαίων)
ευνούχο Άττη - Αττική;
ευθύγραμμης διάδοσης του φωτός.
632 = τακταί (προδιαγεγραμμέναι, προκαθορισμέναι)
632 = το καλοκαίρι
Τους ριζίτες ρύπανα σαγηνεμένος από τις σαλαμάνδρες που σαν σαλατικό σε όλη τη
γη σκάβοντας το γλαυκόν στολίζουν τακτικές το καλοκαίρι.
ΠΕΡΣΕΥΣ ή ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ
ΠΕΡΣΕΑΣ ή ΠΕΙΡΑΙΑΣ ή ΠΕΡΑΙΑΣ ή ΠΑΡΕΙΑΣ
μέρος Β'
Ας
αναλύσουμε τώρα την ίδια λέξη μαζί με το άρθρο της.
647= Η ΑΤΤΙΚΗ
647= αγασθήσεσθαι (απαρ.παθ.μέλλ.του άγαμαι = θαυμάζω, εκπλήττομαι, απορώ)
647= αγρικήστε (αόρ.προστ.του γρικώ=αγροικώ, γροικώ, εννοώ, αντιλαμβάνομαι,
καταλαβαίνω)
647= αγασθήσεσθαι (απαρ.παθ.μέλλ.του άγαμαι = θαυμάζω, εκπλήττομαι, απορώ)
647= αγρικήστε (αόρ.προστ.του γρικώ=αγροικώ, γροικώ, εννοώ, αντιλαμβάνομαι,
καταλαβαίνω)
647= αδηφαγοίμι (ενεστ.ευκτ.του αδηφαγώ = είμαι λαίμαργος, τρώγω λαίμαργα)
647= αδοκίμαστα
647= αείγνητος (αειγενέτης, αιώνιος, αθάνατος)
647= αερόλυμα (αιώρημα υπερμικροσκοπικών σταγονιδίων ή στερεών σωματιδίων)
647= αιάντειος (αυτός που ανήκει στον Αίαντα, αιάντεια = γιορτές του Τελαμώνιου στη
Σαλαμίνα)
647= αιμοδυναμικά
647= αδοκίμαστα
647= αείγνητος (αειγενέτης, αιώνιος, αθάνατος)
647= αερόλυμα (αιώρημα υπερμικροσκοπικών σταγονιδίων ή στερεών σωματιδίων)
647= αιάντειος (αυτός που ανήκει στον Αίαντα, αιάντεια = γιορτές του Τελαμώνιου στη
Σαλαμίνα)
647= αιμοδυναμικά
647= αισθητήρια
647= ακτέανος
647= αλατοποιείο
647= άλειφαρ (μύρο, αρωματισμένο λάδι για επάλειψη ή το λίπος που χρησιμοποιείται
ιδίως στις επικήδειες προσφορές, πίσσα, ρετσίνι ή άλλη κολλώδης ουσία)
647= αλέματος (μωρός, ανόητος, μηδαμινός)
647= ακτέανος
647= αλατοποιείο
647= άλειφαρ (μύρο, αρωματισμένο λάδι για επάλειψη ή το λίπος που χρησιμοποιείται
ιδίως στις επικήδειες προσφορές, πίσσα, ρετσίνι ή άλλη κολλώδης ουσία)
647= αλέματος (μωρός, ανόητος, μηδαμινός)
647= αλίευσα
647= αμαλδύνομαι (αμαλδύνω = μαλακώνω, απαλύνω, μετριάζω, συντρίβω, αφανίζω,
καταστρέφω, σπαταλώ, καταξοδεύω, αποκρύπτω, αλλοιώνω, κάνω αγνώριστο)
647= ανακοπτέον
647= αναβαθμίστηκε
647= αμαλδύνομαι (αμαλδύνω = μαλακώνω, απαλύνω, μετριάζω, συντρίβω, αφανίζω,
καταστρέφω, σπαταλώ, καταξοδεύω, αποκρύπτω, αλλοιώνω, κάνω αγνώριστο)
647= ανακοπτέον
647= αναβαθμίστηκε
647= αναπέταση
(διάπλατο
άνοιγμα, άπλωμα, ξεδίπλωμα)
647= αντεπιμελέομαι (ανταποδίδω)
647= απειλούμαι
647= αντεπιμελέομαι (ανταποδίδω)
647= απειλούμαι
Εδώ τώρα η Αττική θαυμάζει και καταλαβαίνει λαίμαργα αλλά χωρίς δοκιμή, ως αιώνιο αιώρημα αιάντειο αιμοδυναμικά που αισθάνεται, ότι το αλατοποιείο άλειψε μηδαμινά και αλίευσε μαλακώνοντας ως ανακοπτέα την αναβαθμισμένη απλωμένη απειλή.
647= απέτισαν (αόρ.οριστ.του
αποτίνω = πληρώνω, αποδίδω, αποτίω)
647= απλήκτης (άπληκτος, δεν έχει πληγωθεί ή κτυπηθεί, αβλαβής)
647= αποκρίνεται
647= απόνευμα (κλίση γης, κατηφοριά)
647= αποσπάσει
647= αποτραπεί
647= απροπετία (απροπέτεια, μεγάλη προπέτεια=κλίση εμπρός)
647= απροπετία (απροπέτεια, μεγάλη προπέτεια=κλίση εμπρός)
647= αργοπορήσει
647= αρητήριον (ευκτήριον, τόπος προσευχής)
647= αρτεμάς (αβλαβείς, ασφάλεια, υγεία)
647= αρτοποιεία
647= αστραγαλιά (τα ξύλινα εσωτερικά στηρίγματα του σκελετού του σκάφους,
στραβόξυλα)
647= ατρέμας (χωρίς να τρέμω, σταθερά, ήρεμα, αργά, απαλά, είμαι ήρεμος, ησυχάζω)
647= αττελάβη (ἀττέλαβος, -λεβος, μικρό σκαθάρι του οποίου το θηλυκό περιτυλίγει σε
σχήμα τσιγάρου τα φύλλα της βαλανιδιάς και του αμπελιού για ν' αποθέσει τα αβγά
του, κοινώς τσιγαράς)
647= αρτεμάς (αβλαβείς, ασφάλεια, υγεία)
647= αρτοποιεία
647= αστραγαλιά (τα ξύλινα εσωτερικά στηρίγματα του σκελετού του σκάφους,
στραβόξυλα)
647= ατρέμας (χωρίς να τρέμω, σταθερά, ήρεμα, αργά, απαλά, είμαι ήρεμος, ησυχάζω)
647= αττελάβη (ἀττέλαβος, -λεβος, μικρό σκαθάρι του οποίου το θηλυκό περιτυλίγει σε
σχήμα τσιγάρου τα φύλλα της βαλανιδιάς και του αμπελιού για ν' αποθέσει τα αβγά
του, κοινώς τσιγαράς)
647= αυλαίες
647= αχέλια (Ησ.το λεπτομερές)
647= αχλάδαι
647= αχλαδιά
647= αχλάδια
Απέτισαν αβλαβή απόκριση κατηφοριάς, με απόσπαση και αποτροπή της κλίσης εμπρός για αργοπορία προσευχόμενοι κατά την κατασκευή ως άρτου στα εσωτερικά στηρίγματα του σκελετού του σκάφους της αυλής, χωρίς να τρέμω περιτυλίγοντας λεπτομερώς σαν αχλάδια.
Εδώ πλέον φαίνεται να περιγράφει λεπτομερώς τον τρόπο που προσγειώθηκε η Αττική, μαζί με την Πελοπόννησο και σταμάτησαν, σε μεγάλη υψομετρική διαφορά, από την πλάκα της Αφρικής. Αν η όλη αναφορά σας θυμίζει χρησμό της Πυθίας, διαβάστε σχετικά στην ανάρτηση ΗΓλώσσαΤουΘεού = 2496 = ΟΧρησμόςΤηςΠυθίας. 647= βαυριόθεν (οίκοθεν)
647= βαρβατίλας
647= βιοανάδρασης
647= βλίττε (ενεστ. προστ. του βλίττω = τρυγώ μέλι)
647= βιοανάδρασης
647= βλίττε (ενεστ. προστ. του βλίττω = τρυγώ μέλι)
647= βοερού
647= βουερό
647= γενεσιαλόγος (γενεθλιαλόγος = αυτός που ασκεί γενεθλιαλογία, ο αστρολόγος)
647= γενεσιαλόγος (γενεθλιαλόγος = αυτός που ασκεί γενεθλιαλογία, ο αστρολόγος)
647= γένια γέρου
647= γενηταίος
647= γενηταίος
647= γιγάντιος
647= γλυκογόνα
647= γραοπρεπής (ταιριάζει σε γριά)
Αφ' εαυτού της βαρβατίλας βιοανάδρασης τρύγησε το μέλι στα βουερά γενεσιαλόγα γένια του γέρου γενηταίος ως γιγάντια γλυκογόνα γραία.
647= γραοπρεπής (ταιριάζει σε γριά)
Αφ' εαυτού της βαρβατίλας βιοανάδρασης τρύγησε το μέλι στα βουερά γενεσιαλόγα γένια του γέρου γενηταίος ως γιγάντια γλυκογόνα γραία.
647= δεινοπάθησις
647= δεινότης (θηριωδία, βιαιότητα, τραχύτητα, σκληρότητα, ικανότητα, επιτηδειότητα)
647= δησόμενος (μετ.μελλ.του δέομαι = ικετεύω, προσεύχομαι)
647= διαβούλιον (σύσκεψη, συμβούλιο)
647= διανεμηθούν
647= διάπταισμα (πταίσμα)
647= διεγέρσιμος
647= δυαδικής
647= εβδομεύομαι (παίρνω το όνομά μου επτά ημέρες μετά τη γέννησή μου)647= εισεντίθημι (θέτω μέσα)
647= εθήρευον (παρατ. οριστ. του
θηρεύω = συλλαμβάνω)
647= εθνοκεντρική
647= εκ Θεού εγεννήθη (μήπως η Αττική-Πήγασος, ως υιός Ποσειδώνος;)Δεινοπάθηση με βιαιότητα ικετεύων το συμβούλιο να διανεμηθούν το πταίσμα, διεγέρσιμος δυαδικής βαπτιζόμενος μπήκα μέσα καταλαμβάνοντας την κεντρική (περιοχή) του έθνους που εγεννήθη εκ Θεού.
Εδώ να προσέξουμε ιδιαίτερα ότι 647= εβδομεύομαι = εισεντίθημι = εθήρευον = εθνοκεντρική = εκ Θεού εγεννήθη = Η ΑΤΤΙΚΗ (Πήγασος).
Απίστευτη περιγραφή της προσθαλάσσωσης του ουράνιου σώματος που εισέβαλε καταλαμβάνοντας την κεντρική περιοχή του έθνους που εγεννήθη εκ Θεού και μετά μία εβδομάδα ονομάσθηκε Αττική.
647= εκγυμνάζομαι
647= εκκολάπτομαι (εξέρχομαι του ωού)
647= εκμηδενίστε
647= έκρυβον
647= έκρυβον
647= έκτακτα
647= ελαφριά
647= ελαχία (Ησ. εδάρη. Κρήτες <ν. λαυξία>)
647= εμβρυϊκό (αυτό που ανήκει ή αναφέρεται στο έμβρυο)
647= ελαχία (Ησ. εδάρη. Κρήτες <ν. λαυξία>)
647= εμβρυϊκό (αυτό που ανήκει ή αναφέρεται στο έμβρυο)
647= εναντιομέρεια
647= ενεργοποιήσαμε
647= εξαναγκάσατε
647= επέμφθη (εστάλη)
647= επιβρεκτέον (πρέπει να βραχεί)
647= επιβρεκτέον (πρέπει να βραχεί)
647= επιδημικού (επιδημία λέγεται και η άφιξη και παραμονή σε ξένη χώρα)
647= επιθετικής
Μα τι λέει εδώ; Μήπως ότι η
Αττική-Πήγασος που εγεννήθη εκ Θεού και εκγυμνάσθηκε για να εκκολαφθή στην εκμηδένιση που έκρυβαν το εκτάκτως ελαφρά χτυπημένο έμβρυο, όταν εξαναγκάσατε και ενεργοποιήσαμε την εναντιομέρεια που εστάλη για να βραχεί σαν επιθετική άφιξη και παραμονή σε ξένη χώρα.
Άρα για να εκκολαφθεί είχε σκληρό κέλυφος και τι θα ταίριαζε καλύτερα από το κούφιο κέλυφος ενός μετεωρίτη; Έτσι το έμβρυο που εστάλη να βραχεί ως επιθετική άφιξη και παραμονή σε ξένη χώρα χτύπησε ελαφρά και απλώς άρχισε να κινείται για να βγει από το αυγό.
Άρα για να εκκολαφθεί είχε σκληρό κέλυφος και τι θα ταίριαζε καλύτερα από το κούφιο κέλυφος ενός μετεωρίτη; Έτσι το έμβρυο που εστάλη να βραχεί ως επιθετική άφιξη και παραμονή σε ξένη χώρα χτύπησε ελαφρά και απλώς άρχισε να κινείται για να βγει από το αυγό.
Οι ερμηνείες που προσπαθώ να βγάλω, από τον επί μέρους συνδυασμό των λέξεων,
είναι συνήθως ασύντακτες ή δυσνόητες. Όπου βρίσκω επί πλέον λέξεις θα τις προσθέτω.
Κάποιες λέξεις που είναι εντελώς εκτός θέματος τις παραλείπω, αλλά όποιος θέλει μπορεί να τις φυλάει κατά την προεργασία και κυρίως πριν λάβουν το μπλε χρώμα.
647= επινησίδιος (επί της νήσου)
647= επίσταμαι
(είμαι
βέβαιος, γνωρίζω καλά)
647= επταισαν
647= εργασθήσομαι (μέλ παθ. οριστ του εργάζομαι)
647= εργαστική (είδος μηχανής, ικανός, κατάλληλος για εργασία, δραστήριος, έμπειρος
στην παραγωγή, γόνιμος, δημιουργικός, εργαστικοί = οι εργάτες)
647= εργατικής
647= ερείσθητι (παθ. αόρ. προστ. του ερείδομαι = στηρίζομαι, ακουμπώ, εδράζομαι,
επιμένω, συνερίζομαι, φιλονικώ, μαλώνω, αντιτείνω, αντιστέκομαι,
ισχυρίζομαι)
647= εσίπταμαι (εισίπταμαι, εισπέτομαι, εσικνέομαι, εισικνέομαι, πετώ μέσα,
έρχομαι μέσα,
εισδύω, μπαίνω, διαπερνώ, φθάνω εις τι)
647= εύασμα (βακχικό επιφώνημα επιθυμίας ή χαράς)
647= εύσαμα (αναφώνημα ευαστικόν και βακχικόν επιφθεγμα, Ησύχ.)
647= εύασμα (βακχικό επιφώνημα επιθυμίας ή χαράς)
647= εύσαμα (αναφώνημα ευαστικόν και βακχικόν επιφθεγμα, Ησύχ.)
647= εφάπαξ (για μια φορά, μία και καλή, μία για
πάντα)
647= ζόφο (βαθύ σκοτάδι, σκοτεινιά τού Άδη, προς δυσμάς)
Συνεχίζει λοιπόν η Αττική και λέει επί της νήσου: γνωρίζω καλά ότι έφταιξα όταν πέταξα μέσα κραυγάζοντας με χαρά για να εργασθώ γόνιμα ως εργατική που εδράζομαι μία για πάντα στον βαθύ σκοτάδι (προς δυσμάς).
Νομίζω πλέον ότι εδώ είναι φανερό πως οι περσσότερες αλφαβητικές ενότητες λειτουργούν ως χρησμοί, επάνω στον ίδιο μύθο, που περιγράφει την προσθαλάσσωση της Αττικής-Πήγασου.
Αν πράγματι η γλώσσα μας γνώριζε και γνωρίζει τα παρελθώντα, τα παρώντα και τα μέλλοντα να συμβούν, τότε ποιος αποκλείει να λειτουργούσε το σύστημα και στα μαντεία της εποχής εκείνης;
Αν σημερα η έρευνα επί των ισαρίθμων λέξεων υπεραποδίδει λόγω των ηλεκτρονικών
υπολογιστών, τότε ίσως αργούσε αλλά λειτουργούσε με την βοήθεια των εκατοντάδων ή χιλιάδων μαθητών που γνωρίζουμε ότι διέθεταν τα μαντεία.
Συνεχίζει λοιπόν η Αττική και λέει επί της νήσου: γνωρίζω καλά ότι έφταιξα όταν πέταξα μέσα κραυγάζοντας με χαρά για να εργασθώ γόνιμα ως εργατική που εδράζομαι μία για πάντα στον βαθύ σκοτάδι (προς δυσμάς).
Νομίζω πλέον ότι εδώ είναι φανερό πως οι περσσότερες αλφαβητικές ενότητες λειτουργούν ως χρησμοί, επάνω στον ίδιο μύθο, που περιγράφει την προσθαλάσσωση της Αττικής-Πήγασου.
Αν πράγματι η γλώσσα μας γνώριζε και γνωρίζει τα παρελθώντα, τα παρώντα και τα μέλλοντα να συμβούν, τότε ποιος αποκλείει να λειτουργούσε το σύστημα και στα μαντεία της εποχής εκείνης;
Αν σημερα η έρευνα επί των ισαρίθμων λέξεων υπεραποδίδει λόγω των ηλεκτρονικών
υπολογιστών, τότε ίσως αργούσε αλλά λειτουργούσε με την βοήθεια των εκατοντάδων ή χιλιάδων μαθητών που γνωρίζουμε ότι διέθεταν τα μαντεία.
Αν σήμερα η ταχύτητα οργάνωσης και έρευνας στα ηλεκτρονικά αρχεία είναι πολλαπλάσια της αντίστοιχης τότε, η μεγάλη καθυστέρηση στην έκδοση των χρησμών
και ο μικρός αριθμός βοηθούσε τους μύστες ιερείς να βρούν τις απαραίτητες δικαιολογίες.
647= η Αθηνά Παλλάδα κοιτάζει
647= η άσκησις
647= η ρίζα καλούκαι ο μικρός αριθμός βοηθούσε τους μύστες ιερείς να βρούν τις απαραίτητες δικαιολογίες.
647= η Αθηνά Παλλάδα κοιτάζει
647= η άσκησις
647= ηδονίστε
647= ηλεκτρολογία
647= ηρίστηκα (παρακ.οριστ.του αριστώ = προγευματίζω)
647= ηλεκτρολογία
647= ηρίστηκα (παρακ.οριστ.του αριστώ = προγευματίζω)
647= ηυκρίνημαι (παρακ.οριστ. του ευκρινέομαι-ούμαι = το ευδιάκριτο περίγραμμα κ.α.)
647= ηύλησα
647= θήλυς (γένους θηλυκού)
647= ηύλησα
647= θήλυς (γένους θηλυκού)
647= θεόγυμνο
647= θυϊσκη (θυμιατήρι, λιβανιστήρι)
647= θυϊσκη (θυμιατήρι, λιβανιστήρι)
647= ιθυνοίμην (ενεστ. ευκτ. του ιθύνομαι = κάμνω τι ευθύ, ισάζω, διευθύνω, κυβερνώ)
647= ισήριθμος (ισάριθμος, ίσος κατά τον αριθμό, με τον ίδιο γραμματικό αριθμό)
Εδώ η Αθηνά παλλάδα κοιτάζει την άσκηση και η παρέμβασή της είναι η ρίζα του καλού και προς ηδονισμό της άριστης ηλεκτρολογίας, το ευδιάκριτο του περιγράμματος αύλησα σαν το θεόγυμνο αρωματισμένο θηλυκό (Αττική) που διηύθυνα με τον ίδιο γραμματικό αριθμό (ισήριθμος = Αττική = 647).
Η Αθηνά Παλλάδα κοίταζε και κατά τον αποκεφαλισμό της Μέδουσας.
Η Αθηνά Παλλάδα κοίταζε και κατά τον αποκεφαλισμό της Μέδουσας.
Εννοείται ότι δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχει εδώ η ηλεκτρολογία, αλλά δεν θα γράφω μόνο όσα καταλαβαίνω.
647= καθαρίσατε
647= κακοκεφιά
647= κακολογητέον
647= κακολογητέον
647= καλοταΐσει
647= καμελαύκιον (καμηλαύκιον, καλυμμαύχιον)
647= καμελαύκιον (καμηλαύκιον, καλυμμαύχιον)
647= καπνέμπορας
647= καρκινοποίηση
647= κάρπευμα (η παραγωγή καρπών)
647= κατάκλαδος (γεμάτος
κλαδιά)
647= κατάμειξις (η πλήρης ανάμιξη)
647= καταρρέον
647= κέρκαφα (εγγύη, εγγύηση, ενέχυρο ή ασφάλεια)
647= κεφαλαίοι
647= κληρονόμησαν
Καθαρίσατε την κακοκεφιά που κακολογεί για να καλοταΐσει το κάλυμμα της κεφαλής
ο καπνέμπορος με καρκινοποίηση κατά την παραγωγή καρπών στην γεμάτη κλαδιά και πλήρη ανάμιξης στην καταρρέουσα εγγύηση που κληρονόμησαν οι κεφαλαιούχου.
ο καπνέμπορος με καρκινοποίηση κατά την παραγωγή καρπών στην γεμάτη κλαδιά και πλήρη ανάμιξης στην καταρρέουσα εγγύηση που κληρονόμησαν οι κεφαλαιούχου.
647= κοσμησαίμην (αόρ. ευκτ. του κοσμέομαι -ούμαι = ωραΐζομαι)
647= κρεματόρια (χώρος με κλίβανο για την αποτέφρωση νεκρών)
647= κρεματόρια (χώρος με κλίβανο για την αποτέφρωση νεκρών)
647= Κρόνος
και Ρέα [χωρίς το και ΚΡΟΝΟΣ ΡΕΑ = ΟΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΘΕΟΙ = Η ΑΓΑΠΗ ΕΣΤΙ =
ΠΑΛΑΙΟΘΕΡΜΟΣ = ΕΠΙΠΛΑΣΙΣ = ΣΤΑΘΕΡΑ = ΠΛΕΥΡΑ = ΕΠΙΛΑΜΠΡΟΣ = ΤΕΚΝΟΠΟΙΙΑ =
ΑΣΤΕΡΙ = ΠΑΙΔΟΚΤΟΝΙΑ = ΠΑΙΔΟΛΕΤΕΙΡΑ (φόνισσα των παιδιών της) = 616]
Εκόσμησαν τα κρεματόρια ο Κρόνος και Ρέα.
ΑΣΤΕΡΙ = ΠΑΙΔΟΚΤΟΝΙΑ = ΠΑΙΔΟΛΕΤΕΙΡΑ (φόνισσα των παιδιών της) = 616]
Εκόσμησαν τα κρεματόρια ο Κρόνος και Ρέα.
Μήπως λοιπόν το Κρόνος + Ρέα = τεκνοποιϊα = αστέρι = 616 σημαίνει ότι ομοίως Κρόνος και Ρέα = η Αττική = 647 ήταν ένα αστέρι-τέκνο τους, που διέφυγε από τα κρεματόρια και έπεσε-ενσωματώθηκε στην Γη;
647= κυδήεις (ένδοξος, περίφημος)
647= κυβίσει (ενικ.δοτ.του κίβισις = σακούλι)
647= λαβιδοτόμον (κοπτικό εργαλείο που έχει σχήμα λαβίδας)
647= λαβιδοτόμον (κοπτικό εργαλείο που έχει σχήμα λαβίδας)
647= λαρυγγικοί
Ο ένδοξος (Περσεύς-Πειραιεύς) έβαλε στο σακούλι (ἀμφὶ δὲ μιν κίβισις θέε, Ησίοδ)
το αποκομμένο, με κοπτικό εργαλείο, στον λάρυγγα, κεφάλι της Μέδουσας.
Στο θέμα θα επανέλθουμε γιατί η κίβισις μόνο σακούλι δεν είναι. το αποκομμένο, με κοπτικό εργαλείο, στον λάρυγγα, κεφάλι της Μέδουσας.
647= λατρείας
647= λάχεια (καλοσκαμμένη, εύφορη, γόνιμη)
647= μαλάξουμε
647= μακαρονοποιείον
647= μαυρα αλογα
647= μακαρονοποιείον
647= μαυρα αλογα
647= μέγα κήτος (μέγα θαλάσσιον θηρίον)
647= μελανιάσετε
647= μελανόσπορα
647= μεπροβαμάτη (παλαιότερο σε ψυχονευρωτικές καταστάσεις)
647= μεροκάματο
647= μεταπήδησα
647= μελανιάσετε
647= μελανόσπορα
647= μεπροβαμάτη (παλαιότερο σε ψυχονευρωτικές καταστάσεις)
647= μεροκάματο
647= μεταπήδησα
647= μετεξαιρέομαι (βγάζω και μεταφέρω άλλού, μεταθέτω)
647= μητρομάμμη (μητέρα τής μητέρας,
γιαγιά από την πλευρά τής μητέρας)
647= μοιρολογήσαμε
Με λατρεία γόνιμη να μαλάξουμε ως μακαρονοποιείο το μαύρο άλογο, το μέγα θαλάσσιο κήτος, και να το μελανιάσετε σαν μελανόσπορο ηρεμιστικό στο μεροκάματο. Εγώ μεταπήδησα, μετατέθηκα, στην μητέρα τής μητέρας όπου μοιρολογήσαμε.
674= ναυκληρική
647= μοιρολογήσαμε
Με λατρεία γόνιμη να μαλάξουμε ως μακαρονοποιείο το μαύρο άλογο, το μέγα θαλάσσιο κήτος, και να το μελανιάσετε σαν μελανόσπορο ηρεμιστικό στο μεροκάματο. Εγώ μεταπήδησα, μετατέθηκα, στην μητέρα τής μητέρας όπου μοιρολογήσαμε.
674= ναυκληρική
674= νεοπλασίας
647= νηολόγησης
647= ξαναγυρίζει
Εδώ, μαζί με τα προηγούμενα,
φαίνεται να λέει για το ένδοξης λατρείας καλοσκαμμένο μέγα θαλάσσιο κήτος που αποσπάσθηκε και μεταφέρθηκε αλλού από την γιαγιά και αφού
νηολογήθηκε ξαναγυρίζει. Μήπως λοιπόν η
ένδοξη και γόνιμη Αττική αποσπάσθηκε κάποτε από την γη και μετά επέστρεψε; Αυτό θα εξηγούσε και την μεταφορά της από την
γιαγιά Ρέα που άλλωστε ήταν ιδική σε μετακινήσεις αστέρων αφού πήγαινε τα
αστέρια-παιδιά της στον Κρόνο που τα έτρωγε.
Το ότι τον ξεγέλασε και του έδωσε να φάει μία πέτρα αντί τον Δία μάλλον
εξηγεί ότι ο Κρόνος ήταν συνηθισμένος να τρώει πέτρες-αστέρια και όχι ότι δεν
κατάλαβε την διαφορά από την σάρκα.
Ας μην ξεχνάμε ότι το Κρόνος θεωρούσαν πως είναι παράφραση του Χρόνος, άρα
και η Ρέα ήταν η Ροή του Χρόνου. Έτσι λοιπόν η Αττική είναι θυγατέρα της Γης και εγγονή της Ρέας.
και η Ρέα ήταν η Ροή του Χρόνου. Έτσι λοιπόν η Αττική είναι θυγατέρα της Γης και εγγονή της Ρέας.
647= ο αναβιβασμός (ανέβασμα, ανύψωση, εξ ου και αναβάτης)
647= ο ανάσκελος (
647= ο ανομοιογενής
647= ο επιδοτήρ (ο δίδων επί πλέον, αντίθ. του αφαιρέτης,
επί πλανητών)
647= ο επόμβριος
(πλημμυρώδης, οτιδήποτε πέφτει με ραγδαίο τρόπο)
647= ο Ησιόδειος
647= ο Ησιόδειος
647= ο Θεός αγάπης
647= ο ιζηματίας (σεισμός που επιφέρει καθιζήσεις, χάσματα τής γης, αλλ. χασματίας)
Ο αναβιβασμός έγινε ανάσκελα, ανόμοια, ανομοιογενώς προσθέτοντας το επί πλέον,
με ραγδαίο τρόπο ο Ησιόδειος Θεός της αγάπης με σεισμό
που επέφερε καθιζήσεις.
Αλλά αν έπεφτε με την κοιλιά ποια θα ήταν η
τύχη του εμβρύου;
Εδώ ας θυμηθούμε την λέξη ανομοιογενής όταν θα διαβάζουμε τι είπε ο Πορφύριος.
647= ο πανασκηθής (σώος, ακέραιος, ασφαλής, αβλαβής)
647= ο παράπλειος (ο σχεδόν πλήρης)
647= ο Πηγάσειος (ο ανήκων στον Πήγασο)
647= ο σθενοβλαβής (αυτός που βλάπτει το σθένος, που προκαλεί εξασθένηση)
647= ο σμιλοειδής (αυτός που μοιάζει με σμίλη)
647= ομόζυξ (ζεμένος
στον ίδιο ζυγό, παντρεμένος, σύζυγος, ταιριασμένος)
647= ομφαλέα (γένος αγγειόσπερμων φυτών στο οποίο ανήκουν 15 είδη θάμνων ή
δέντρων)
647= ομφαλέα (γένος αγγειόσπερμων φυτών στο οποίο ανήκουν 15 είδη θάμνων ή
δέντρων)
Ο ακέραιος και σχεδόν πλήρης, που ανήκει στον
Πήγασο, προκαλεί εξασθένηση,
μοιάζει με σμίλη και βρίσκεται ζεμένος στον ίδιο ζυγό με θάμνους και δέντρα.
647= πανιάστε
647= παραβλητέον
647= παραινετικό
μετάλλευμα μέσα στη γη)
647= ριζιμιού (στερεωμένου με βαθιές ρίζες στη γη που προεξέχει στην επιφάνεια)
647= ρόζου
Πειραματικοί κουμπώνω και πιθηκίσετε μιμούμενοι τα ίδια με ένα πυθιονίκη με το
ραβδοσκοπικό του στερεωμένο σε βαθιές ρίζες στη γη ρόζου.
647= παραβλητέον
647= παραινετικό
647= πασσαλείον (πασσαλίσκος, κίνητρο πάσης κακίας)
647= πάταξες
647= πεζοπορικές
Χάσε το χρώμα σου συγκρίνοντας το προτρεπτικό κίνητρο πάσης κακίας που
πάταξες πεζοπορώντας.
647= πειραματικοί
647= περιπορπάομαι (κουμπώνω κάτι με πόρπη)
Χάσε το χρώμα σου συγκρίνοντας το προτρεπτικό κίνητρο πάσης κακίας που
πάταξες πεζοπορώντας.
647= πειραματικοί
647= περιπορπάομαι (κουμπώνω κάτι με πόρπη)
647= πιθηκίσετε
647= πιθηκισμός
647= πυθονίκη (πυθιονίκη, η νίκη στα Πύθια)
647= ραβδοσκοπικό (με τη βοήθεια μικρής ράβδου προσπαθεί να επισημάνει νερό ή 647= πυθονίκη (πυθιονίκη, η νίκη στα Πύθια)
μετάλλευμα μέσα στη γη)
647= ριζιμιού (στερεωμένου με βαθιές ρίζες στη γη που προεξέχει στην επιφάνεια)
647= ρόζου
Πειραματικοί κουμπώνω και πιθηκίσετε μιμούμενοι τα ίδια με ένα πυθιονίκη με το
ραβδοσκοπικό του στερεωμένο σε βαθιές ρίζες στη γη ρόζου.
647= σακιάσεις (
647= σεβίτιον (σέβις, πυξίς Ησύχ.)
647= σεβίτιον (σέβις, πυξίς Ησύχ.)
647= σεμνόβιος (διάγων σεμνόν βίον)
647= σημειολογίας (συμπτωματολογίας)
647= σιτάρκεια (επάρκεια σιταριού και άλλων δημητριακών)
647= σπάραξες (σπαράσσω = κατασπαράζω, κατακομματιάζω)
647= στιβείον (πλένει και λευκαίνει πατώντας τα με τα πόδια)
647= στηθίον (το στήθος)
647= στιβάδιον (μικρή στιβάδα)
647= Στρίγγλα (κακοποιό δαιμόνιο με τη μορφή ξερακιανής και άσχημης γριάς)
647= στιβείον (πλένει και λευκαίνει πατώντας τα με τα πόδια)
647= στηθίον (το στήθος)
647= στιβάδιον (μικρή στιβάδα)
647= Στρίγγλα (κακοποιό δαιμόνιο με τη μορφή ξερακιανής και άσχημης γριάς)
647= τελειοθηρικοί
647= τέρασμα (τέρας, τέρατευμα, τερατούργημα,
οιωνός, θεϊκό σημάδι)
647= τηλικόσδε (τέτοιας ηλικίας, τόσο μεγάλης ηλικίας)
647= τιθηνός (βυζάχτρα, τροφός, παραμάνα, βάγια)
647= υπεραιμία
647= υπέρακμα (υπερτερώ σε ακμή, υπερέχω σε δύναμη)
647= φιλαθηναϊκή
647= φλεβικοί
Βάλε μέσα στον σάκο την πυξίδα, ο διάγων σεμνόν βίον σημειολογίας (Περσεύς -
Πειραιεύς;), την επάρκεια δημητριακών και κατακομμάτιασε το στιβείον, στο στήθος
(της Αττικής - Πήγασοου) ως μικρή στιβάδα την Στρίγγλα (Σαλαμίνα;). Το τέλειο
θήραμα που ήταν ένα τέρας, σε τόσο μεγάλη ηλικία, βυζάχτρα φλεβική στην υπεραιμία
και υπερδύναμη φιλαθηναϊκή χαμάδα.
647= υπέρακμα (υπερτερώ σε ακμή, υπερέχω σε δύναμη)
647= φιλαθηναϊκή
647= φλεβικοί
Βάλε μέσα στον σάκο την πυξίδα, ο διάγων σεμνόν βίον σημειολογίας (Περσεύς -
Πειραιεύς;), την επάρκεια δημητριακών και κατακομμάτιασε το στιβείον, στο στήθος
(της Αττικής - Πήγασοου) ως μικρή στιβάδα την Στρίγγλα (Σαλαμίνα;). Το τέλειο
θήραμα που ήταν ένα τέρας, σε τόσο μεγάλη ηλικία, βυζάχτρα φλεβική στην υπεραιμία
και υπερδύναμη φιλαθηναϊκή χαμάδα.
Εδώ πλέον μας κάνει πλήρη περιγραφή του τι ακολούθησε τον αποκεφαλισμό της
γοργόνας και των σχετικών οδηγιών της Αθηνάς-Αθήνας.
γοργόνας και των σχετικών οδηγιών της Αθηνάς-Αθήνας.
647= φακιδιάρα
647= φαλαρίδα (μαυρόκοτα, μαυρόπουλο, νερόκοτα)
647= φαλαρίδα (μαυρόκοτα, μαυρόπουλο, νερόκοτα)
647= φέρθηκε
647= φθηνοί
647= χαλάει
647= χαμάδα (ώριμος καρπός που έπεσε από το δέντρο)
Η φακιδιάρα νερόκοτα που φέρθηκε φθηνά χαλάει χαμάδα.
647= χαμάδα (ώριμος καρπός που έπεσε από το δέντρο)
Η φακιδιάρα νερόκοτα που φέρθηκε φθηνά χαλάει χαμάδα.
Π Η Γ Α Σ Ο Σ
Αν όμως το σχήμα και τα τοπωνύμια
μας κάνουν να βλέπουμε ένα άλογο στην θέση
της Αττικής, ποιο μπορεί να ήταν αυτό
το σπουδαίο άτι που άξιζε να ονομάσει την Αττική;
Ο Αριστοτέλης γράφει « εκ Ποσειδώνος και της Μεδούσης ο Πήγασος ίππος ».
Ο Πορφύριος εκ Τύρου επαναλαμβάνει
και προσθέτει: « εκ
Ποσειδώνος και της
Μεδούσης ο Πήγασος ίππος. τι δ’ άτοπον εκ Ποσειδώνος τον
άγριον τούτον γεγονέναι,
ώσπερ και τα άλλα εξ αυτού αναλόγως τη θαλάττη άγρια
γεννάται ή τερατώδη ή
παρηλλαγμένα », δηλαδή « από τον Ποσειδώνα και την
Μέδουσα (γεννήθηκε) ο ίππος
Πήγασος. Τι
το παράξενο να έχει γίνει από τον Ποσειδώνα αυτός ο άγριος, όπως
ακριβώς κατ’ αναλογία από αυτόν και τα άλλα άγρια της θάλασσας γεννώνται ή τερατώδη
ή παραλλαγμένα».
ακριβώς κατ’ αναλογία από αυτόν και τα άλλα άγρια της θάλασσας γεννώνται ή τερατώδη
ή παραλλαγμένα».
Εδώ μας λέει ότι ο Πήγασος προέρχεται από
ένωση του Ποσειδώνα με την Μέδουσα,
κάτι που προφανώς έγινε στην θάλασσα όπου
πρέπει να βρισκόταν η Γοργόνα μητέρα
του. Επίσης ότι είναι ίππος άγριος και τερατώδης ή παραλλαγμένος, όπως και τα άλλα
τέκνα του θεού της θάλασσας. Μήπως λοιπόν με τις λέξεις τερατώδες και παραλλαγμένο
μπορεί να δικαιολογηθεί το μέγεθος και η παραλλαγή του Πήγασου; Αν θυμηθούμε τώρα
ότι στον αριθμό 647 η Αττική = ανομοιογενής = σθενοβλαβής τότε ίσως δεχθούμε τα
λεγόμενα από τον Πορφύριο αφού και ο Πήγασος-Αττική, ως χερσόνησος, μπορεί να
θεωρηθεί σαν τέκνο του Ποσειδώνα.
του. Επίσης ότι είναι ίππος άγριος και τερατώδης ή παραλλαγμένος, όπως και τα άλλα
τέκνα του θεού της θάλασσας. Μήπως λοιπόν με τις λέξεις τερατώδες και παραλλαγμένο
μπορεί να δικαιολογηθεί το μέγεθος και η παραλλαγή του Πήγασου; Αν θυμηθούμε τώρα
ότι στον αριθμό 647 η Αττική = ανομοιογενής = σθενοβλαβής τότε ίσως δεχθούμε τα
λεγόμενα από τον Πορφύριο αφού και ο Πήγασος-Αττική, ως χερσόνησος, μπορεί να
θεωρηθεί σαν τέκνο του Ποσειδώνα.
Όμως στο ίδιο κείμενο βλέπουμε ότι και τα
άλλα «τέκνα» του Ποσειδώνα είναι επίσης
τερατώδη και παραλλαγμένα. Αν λοιπόν καταφέρουμε να εντοπίσουμε κάποια
από αυτά,
ίσως αυτό αποτελέσει την απάντηση σε κάποιους από τους συμβολικούς
γρίφους της
μυθολογίας μας.
Ο Αντωνίνος
Λιβεράλις, στο έργο του «Μεταμορφώσεων
Συναγωγή», αναφέρει:
«ο δ’ Ελικών ηύξετο κηλούμενος υφ’ ηδονής εις τον
ουρανόν, άχρις αυτόν βουλή
Ποσειδώνος έπαυσεν ο Πήγασος τη όπλη την κορυφήν πατάξας », δηλαδή « ο δε Ελικών
υψωνόταν μαγεμένος από ηδονή προς τον ουρανό, μέχρις ότου κατόπιν επιθυμίας του
Ποσειδώνος τον σταμάτησε ο Πήγασος κτυπώντας την κορυφή με την οπλή του».
Ποσειδώνος έπαυσεν ο Πήγασος τη όπλη την κορυφήν πατάξας », δηλαδή « ο δε Ελικών
υψωνόταν μαγεμένος από ηδονή προς τον ουρανό, μέχρις ότου κατόπιν επιθυμίας του
Ποσειδώνος τον σταμάτησε ο Πήγασος κτυπώντας την κορυφή με την οπλή του».
Υπάρχει όμως τόσο μεγάλο άλογο που με την
οπλή του ποδιού του να πλήξει την
κορυφή του Ελικώνα; Εκτός και αν ο κατασκευαστής του μύθου γνώριζε ότι ο Πήγασος
ήταν η Αττική που, λόγω του μεγέθους και της κατάλληλης θέσης, μπορούσε να
πραγματοποιήσει αυτό το εξωπραγματικό κτύπημα. Πράγματι η γεωγραφική θέση θα
μπορούσε να θεωρηθεί ως αυτή του Πήγασου, όταν κτυπούσε με το πίσω πόδι του την
κορυφή του Ελικώνα. Μήπως στον χάρτη του βορείου Κορινθιακού διακρίνονται τα πίσω
πόδια του ίππου όταν τρέχει (τροχασμός); Μήπως τα νησάκια παριστάνουν κάποια
χαλίκια που πετάγονται από τις οπλές; Μήπως ο Πήγασος, όταν τίναζε ψηλά τα πίσω
πόδια του, θα μπορούσε να φθάσει και οπτικά, από τον ουρανό, στην κορυφή του
Ελικώνα;
κορυφή του Ελικώνα; Εκτός και αν ο κατασκευαστής του μύθου γνώριζε ότι ο Πήγασος
ήταν η Αττική που, λόγω του μεγέθους και της κατάλληλης θέσης, μπορούσε να
πραγματοποιήσει αυτό το εξωπραγματικό κτύπημα. Πράγματι η γεωγραφική θέση θα
μπορούσε να θεωρηθεί ως αυτή του Πήγασου, όταν κτυπούσε με το πίσω πόδι του την
κορυφή του Ελικώνα. Μήπως στον χάρτη του βορείου Κορινθιακού διακρίνονται τα πίσω
πόδια του ίππου όταν τρέχει (τροχασμός); Μήπως τα νησάκια παριστάνουν κάποια
χαλίκια που πετάγονται από τις οπλές; Μήπως ο Πήγασος, όταν τίναζε ψηλά τα πίσω
πόδια του, θα μπορούσε να φθάσει και οπτικά, από τον ουρανό, στην κορυφή του
Ελικώνα;
Πίσω
πόδια αλόγου σε τρέξιμο και βάδισμα.
Ο Ησίοδος στην «Θεογονία» μας λέει ότι «Πήγασος Ίππος. τω μεν επώνυμον ην,
ότ’ άρ’ Ωκεανού
περί πηγάς γένθ’», δηλαδή «το άλογο Πήγασος.που πήρε το όνομα όταν
γεννήθηκε κοντά στις
πηγές του Ωκεανού». Που βρίσκονται όμως οι πηγές του
Ωκεανού;
Λογικό
είναι να βρίσκονται κάπου μέσα στην θάλασσα και μάλιστα κοντά στην ξηρά.
Αν όμως το υπέροχο άτι στον χάρτη της Αττικής ήταν ο Πήγασος, που
είναι τα φτερά
που είχε στην ράχη του; Ας πάμε τώρα στην πλάτη του αλόγου μας. Εκεί βλέπουμε
την νήσο Εύβοια που, με λίγη
φαντασία, μπορεί να θεωρηθεί ως ένα ζευγάρι φτερούγες
προσαρμοσμένες στην πλάτη
του φανταστικού αλόγου. Η ένωση γίνεται
στην Χαλκίδα
όπου τα φτερά σχεδόν ακουμπούν στην ράχη
του αλόγου. Μήπως λοιπόν υπήρχε
κάποια γέφυρα χάλκινη, στη Χαλκίδα. Μήπως έτσι εκμεταλλεύτηκαν τα ορυχεία και τα
εργαστήρια χαλκού που υπήρχαν στην περιοχή. Μήπως αυτά ήταν τα χαλκεία με τα
οποία έδεσαν τα φτερά στην πλάτη του Πήγασου; Υπήρχαν όμως χάλκινες γέφυρες
εκείνη την εποχή; Γιατί όχι; Αν μπορούσαν να βλέπουν την γη από τέτοιο ύψος, δεν θα
είχαν την δυνατότητα να φτιάχνουν και χάλκινες γέφυρες; Μήπως κάποια χάλκινη γέφυρα
δηλώνει και η ονομασία Χαλκηδών ακριβώς απέναντι από το Βυζάντιο;
κάποια γέφυρα χάλκινη, στη Χαλκίδα. Μήπως έτσι εκμεταλλεύτηκαν τα ορυχεία και τα
εργαστήρια χαλκού που υπήρχαν στην περιοχή. Μήπως αυτά ήταν τα χαλκεία με τα
οποία έδεσαν τα φτερά στην πλάτη του Πήγασου; Υπήρχαν όμως χάλκινες γέφυρες
εκείνη την εποχή; Γιατί όχι; Αν μπορούσαν να βλέπουν την γη από τέτοιο ύψος, δεν θα
είχαν την δυνατότητα να φτιάχνουν και χάλκινες γέφυρες; Μήπως κάποια χάλκινη γέφυρα
δηλώνει και η ονομασία Χαλκηδών ακριβώς απέναντι από το Βυζάντιο;
Πάντως το άλογο στον χάρτη φαίνεται να
είναι ο μυθικός Πήγασος. Η λέξη ΠΗΓΑΣΟΣ
μοιάζει να προέρχεται από τις
λέξεις ΠΗΓΗ και ΑΣΣΟΣ που είναι νεότερο.
Όμως οι
ελληνικές λέξεις είναι περιγραφικές. Έτσι και η λέξη Πήγασος δείχνει να περιγράφει την
πηγή του άσσου. Το πρώτο
συνθετικό «ΠΗΓΑ», σχετίζεται με την γέννηση.
Πράγματι
ο μύθος λέει ότι ο Πήγασος
ΠΗΓΑσε-πήδησε από τον τράχηλο της Μέδουσας, όταν ο
Περσεύς της έκοψε το
κεφάλι. Το δεύτερο συνθετικό «ΑΣΟΣ», ίσως σχετίζεται με το
επίρρημα «ΑΣΣΟΝ»
που είναι συγκριτικός του άγχι και
σημαίνει εγγύτερον, πλησιέστερον.
Δηλαδή
γεννήθηκε στο κοντινότερο σημείο από εκεί που βρίσκεται.
Ας το
θυμόμαστε αυτό όταν θα ερευνούμε τις συνθήκες αυτής της γέννησης.
Αν όμως είναι σωστός ο εντοπισμός του Πήγασου
στην θέση της Αττικής, τότε και οι
πηγές του Ωκεανού, όπου γεννήθηκε το υπέροχο
άτι, πρέπει να βρίσκονται κάπου πολύ
κοντά στις ακτές και πάντως μέσα στην θάλασσα. Αυτό θα
είναι σύμφωνο και με τον μύθο
που θέλει την Σαλαμίνα ως μία από τις πολλές
κόρες του θυγατροκτόνου ποτάμιου θεού
Ασωπού. Αλλά το όνομα Ασωπός ίσως
σημαίνει Άσου πους (πόδι). Όμως και ο
Πήγασος έχει δεύτερο συνθετικό το «άσος». Μήπως λοιπόν ο Ασωπός
μας οδηγεί στον
πόδα του μυθικού ίππου;
Μήπως πρέπει να παρακολουθήσουμε την πορεία του ποταμού
Ασωπού για να εντοπίσουμε τον πόδα του Πήγασου; Ας
ακολουθήσουμε τώρα ανάποδα
(ανά τον πόδα) την πορεία του ποταμού Ασωπού,
αρχίζοντας από τις εκβολές του στον
νότιο Ευβοϊκό (δεξιά από το Χαλκούτσι).
Θα ξεπεράσουμε τις πηγές του (μετά τα
Λεύκτρα) και θα συνεχίσουμε στην
ίδια γραμμή προς την Δύση μέχρι που θα φθάσουμε
στον όρος Ελικών, την κορυφή
του οποίου χτύπησε με την οπλή του ποδιού του ο
Πήγασος. Αφού λοιπόν το άλογο χτύπησε το πόδι του στο βουνό, αυτό σημαίνει ότι
Ελικών και Πήγασος είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Άρα το πίσω μέρος του αλόγου
τελειώνει προ
του Ελικώνα. Ας τελειώσουμε λοιπόν την ανάποδη (προς τα
πίσω) πορεία
μας στρεφόμενοι πλέον προς τον Κορινθιακό κόλπο, ακριβώς δυτικά
από το ακρωτήριο
Τράχηλος. Αν
παρατηρήσουμε τώρα το σχήμα του ακρωτηρίου και την
προέκτασή του
προς το ύψωμα Μάλιαζα, θα καταλάβουμε ότι μοιάζει καταπληκτικά με
το πίσω πόδι ενός
αλόγου που καλπάζει.
Ανατολικά από αυτό βλέπουμε άλλο ένα πόδι αλόγου, στην
χερσόνησο που
περιλαμβάνει το μικρό όρος Κορομπίλι. Τα
δύο αυτά πόδια έχουν
αντίθετη κατεύθυνση.
Αυτό όμως δεν εμποδίζει καθόλου ένα άλογο να τρέχει με αυτό
τον τρόπο, κυρίως στα πίσω πόδια του. Αυτός
είναι ο τρόπος που τρέχουν τα άλογα.
Η
απίστευτη πλέον εικόνα συμπληρώνεται υπέροχα από τα μικρά νησάκια Κουβέλιο,
Μακρόνησος, Γρομπολούρα, Φονιάς, Ταμπούρλο και Βρόμα που μοιάζουν να είναι πέτρες
και χώματα που σηκώνει το άλογο όταν τρέχει με δύναμη.
Αν όμως το πίσω πόδι του λόγου, χτύπησε στον Ελικώνα, που χτύπησε το μπροστινό;
Αν όμως το πίσω πόδι του λόγου, χτύπησε στον Ελικώνα, που χτύπησε το μπροστινό;
Ο Πήγασος με τα φτερά στην πλάτη του
Ο Παυσανίας στα Κορινθιακά αναφέρει ότι στην Κόρινθο υπήρχε ιερά πηγή που
πίστευαν ότι είχε
δημιουργηθεί όταν χτύπησε εκεί η οπλή του Πήγασου: «και το
ύδωρ δι’
οπλής ίππου ρει του Πήγασου», δηλαδή «και το ύδωρ ρέει ένεκα της
οπλής του Πήγασου
ίππου». Για να χτυπήσει λοιπόν και εδώ η οπλή, σημαίνει ότι το άλογο στον χάρτη δεν
επεκτείνεται πέραν της Κορίνθου. Όπως
στον Ελικώνα τα πίσω, έτσι και πλησίον της
Κορίνθου, πρέπει να τελειώνουν τα
μπροστινά πόδια του Πήγασου. Αν
προσέξουμε την
Μεγαρίδα θα αντιληφθούμε ότι μοιάζει με μπροστινά πόδια αλόγου
σε καλπασμό. Όπως
τα πίσω, έτσι και τα μπροστινά πόδια, πετούν χώματα. Αυτά τα χώματα μοιάζουν να είναι
οι Αλκυονίδες νήσοι.
Αυτό που δυσκολεύει την αναγνώριση είναι η διαφορά μεγέθους των ποδιών, αφού τα
μπροστινά είναι τεράστια σε σχέση με τα πίσω. Αν θυμηθούμε όμως τον Πορφύριο που
έλεγε ότι <τα εκ του Ποσειδώνος άγρια της θαλάσσης γεννώνται αναλόγως τερατώδη ή
παραλλαγμένα>, τότε ίσως έχουμε την απάντηση στο ερώτημα γιατί διαφέρουν τόσο σε
μέγεθος τα πόδια που βλέπουμε.
τα πίσω, έτσι και τα μπροστινά πόδια, πετούν χώματα. Αυτά τα χώματα μοιάζουν να είναι
οι Αλκυονίδες νήσοι.
Αυτό που δυσκολεύει την αναγνώριση είναι η διαφορά μεγέθους των ποδιών, αφού τα
μπροστινά είναι τεράστια σε σχέση με τα πίσω. Αν θυμηθούμε όμως τον Πορφύριο που
έλεγε ότι <τα εκ του Ποσειδώνος άγρια της θαλάσσης γεννώνται αναλόγως τερατώδη ή
παραλλαγμένα>, τότε ίσως έχουμε την απάντηση στο ερώτημα γιατί διαφέρουν τόσο σε
μέγεθος τα πόδια που βλέπουμε.
Ο σοφιστής Δίων ο Χρυσόστομος γράφει «τούτου δε μυθολογούσιν είδωλον οι
ποιηταί γενέσθαι παρ’ ανθρώποις», δηλαδή
«τούτου δε λέγουν στον μύθο
οι ποιητές
ότι κατασκευάσθηκε είδωλο». Αν όμως ισχύει αυτό, γιατί να μην
υποθέσουμε ότι αυτό
το είδωλο θα ήταν, για κάποιους μύστες, η Αττική-Πήγασος από τον Ελικώνα μέχρι την
το είδωλο θα ήταν, για κάποιους μύστες, η Αττική-Πήγασος από τον Ελικώνα μέχρι την
Κόρινθο και το Σούνιο; Η απάντηση ακολουθεί την ερώτηση <πως έβλεπαν την Γη από
τόσο ψηλά;> Την απάντηση ίσως δίνει ο ίδιος ο Δίων όταν διαβάζουμε ότι «ει με τις
υψηλόν άρας άγοι μετέωρον επί τινων ή Πηγάσου νώτων ή Πέλοπος (πτηνών)
αρμάτων υποτείνων την γην άπασαν και τας πόλεις,». Δηλαδή « αν εμένα κάποιος ψηλά
σηκώνοντας με οδηγούσε μετέωρο επί κάποιων οπισθίων, των ιπταμένων αρμάτων του
Πήγασου ή του Πέλοπος, απλώνοντας από κάτω την Γη ολόκληρη και τις πόλεις».
Υπάρχει λοιπόν περίπτωση, τα οπίσθια των ιπταμένων αρμάτων, να μπορούσαν να
φιλοξενήσουν κάποιον ή κάποιους σε απουσία βαρύτητας; Υπάρχει περίπτωση να
εκτεινόταν από κάτω ολόκληρη η Γη και οι μακρινές πόλεις που ονομάζει στην συνέχεια;
Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την σημερινή τεχνολογία. Τουλάχιστον έτσι νομίζουμε
μέχρι τώρα.
τόσο ψηλά;> Την απάντηση ίσως δίνει ο ίδιος ο Δίων όταν διαβάζουμε ότι «ει με τις
υψηλόν άρας άγοι μετέωρον επί τινων ή Πηγάσου νώτων ή Πέλοπος (πτηνών)
αρμάτων υποτείνων την γην άπασαν και τας πόλεις,». Δηλαδή « αν εμένα κάποιος ψηλά
σηκώνοντας με οδηγούσε μετέωρο επί κάποιων οπισθίων, των ιπταμένων αρμάτων του
Πήγασου ή του Πέλοπος, απλώνοντας από κάτω την Γη ολόκληρη και τις πόλεις».
Υπάρχει λοιπόν περίπτωση, τα οπίσθια των ιπταμένων αρμάτων, να μπορούσαν να
φιλοξενήσουν κάποιον ή κάποιους σε απουσία βαρύτητας; Υπάρχει περίπτωση να
εκτεινόταν από κάτω ολόκληρη η Γη και οι μακρινές πόλεις που ονομάζει στην συνέχεια;
Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την σημερινή τεχνολογία. Τουλάχιστον έτσι νομίζουμε
μέχρι τώρα.
Εδώ βλέπουμε και κάτι άλλο πολύ σημαντικό. Βλέπουμε, εκτός του Πήγασου και
τον Πέλοπα ιπτάμενο, άνωθεν ολόκληρης της Γης. Μήπως αυτό σημαίνει ότι μαζί
περιφέρονταν και έπεσαν στην Γη δημιουργώντας την μεγάλη φρίκη στην Α-φρκή;
Συνταξιδιώτες ίσως η Αττική με την Πελοπόννησο;
τον Πέλοπα ιπτάμενο, άνωθεν ολόκληρης της Γης. Μήπως αυτό σημαίνει ότι μαζί
περιφέρονταν και έπεσαν στην Γη δημιουργώντας την μεγάλη φρίκη στην Α-φρκή;
Συνταξιδιώτες ίσως η Αττική με την Πελοπόννησο;
Ας ζητήσουμε τώρα και την
βοήθεια της γλώσσας μας.
562 = ΠΗΓΑΣΟΣ
562 = αδείλιαστα
562 = αδελφιδή (αδελφιδή-έη,
κόρη αδελφού ή αδελφής, ανιψιά)
562 = αδέλφιζε (ενεστ. προστ. του αδελφίζω = κάνω
κάποιον αδελφόν)
562 = αεριοποίηση
562 = αεριοποίηση
562 = αηδιαστική
562 = αιγαιοπελαγίτικη
562 = αιγαιοπελαγίτικη
562 = αικιούμαι (κακομεταχειρίζομαι)
562 = αιματίς (λαπάδες, ευτελέστερα κρέατα σφαγείων)
562 = Αίνυρα (τοποθεσία Θάσου με περίφημα μεταλλεία χρυσού
κατά Ηρόδοτον)
562 = Αίτνας
[αιτναίος = αυτός που προέρχεται από
την Αίτνα, πελώριος, κυρίως για
άλογα)
562 = ακρόμαλλος (αυτός που έχει πολύ μαλλί)
Την ανιψιά αδείλιαστα έκανε αδελφή ως αεριοποίηση αηδιαστική αιγαιοπελαγίτικη και
κακομεταχειρίζομαι όπως τα ευτελέστερα κρέατα των σφαγείων,
ενώ άξιζε να της φερθεί
σαν σε μεταλλείο χρυσού, αυτός ο πελώριος μακρυμάλλης
ίππος;
Μήπως εδώ εννοεί τον Πήγασο-Αττική προς την Μέδουσα-Σαλαμίνα;
Ενδιαφέρον εδώ
είναι κάτι που λέει ο Ευστάθιος «τραχύς θρασύς, δίχα προσηγορικού
τού ίππος τυχόν ή Πήγασος», δηλαδή «τραχύς θρασύς, άνευ οποιασδήποτε
προσφώνησης του ίππος αλλά μόνο Πήγασος». Ήταν όμως ίππος αυτός ο τραχύς και
θρασύς;
προσφώνησης του ίππος αλλά μόνο Πήγασος». Ήταν όμως ίππος αυτός ο τραχύς και
θρασύς;
562 = ακτονομία (μονάδα του πολεμικού ναυτικού που φροντίζει τη γρήγορη
οργάνωση
της παραλίας, για την ασφαλή υποδοχή αυτών που θα αποβιβασθούν)
της παραλίας, για την ασφαλή υποδοχή αυτών που θα αποβιβασθούν)
562 = άκυρμα (απότευγμα,
αποτυχία)
562 = αλγυνθήναι (απαρ. παθ. αορ.
του αλγύνομαι = υποφέρω από άλγος)
562 = Αλθαία τις (κάποια Αλθαία)
562 = αλκαλίου
562 = αλκιμόβριθος (ισχυρός
εις βάρος).
Παρά την οργάνωση της παραλίας, για την υποδοχή αυτών που θα
αποβιβασθούν,
απέτυχε και υπέφερε κάποια Αλθαία από το πελώριο βάρος. Όμως ποια Αλθαία;
Υπήρχαν τρεις με αυτό το όνομα.
Η πρώτη ήταν κόρη του Θέστιου αδελφή της
Λήδας, σύζυγος του Ανδραίμονα και
μητέρα του Θόοντα και της Γόργης.
Η μητέρα της Δηιδάμεια ήταν ίσως κόρη του
Βελλερεφόντη και η ίδια
πιθανώς του Δία.
Η δεύτερη ήταν
κόρη του Μεγαρέα και πνίγηκε στη λίμνη Εσχατιώτιδα, που από τότε
ονομάσθηκε Γοργώπις.
Η τρίτη ήταν
μία από τις Δαναϊδες, σύζυγος του Ιππόθοου.
Αλθαία όμως ως
επίθετο σημαίνει την κόρη της Αλθαίας.
Άρα εδώ μπορεί να εννοεί
την Γόργη ως θυγατέρα της Αλθαίας μητρός.
την Γόργη ως θυγατέρα της Αλθαίας μητρός.
Υπάρχει ωστόσο και αστεροειδής Αλθαία που περιστρέφεται σε απόσταση 7,5
αστρονομικές
μονάδες από τον Ήλιο και μία α.μ. από τη Γη.
Όλες μοιάζουν
να έχουν κάποια σχέση με το θέμα μας.
Συσχέτιση στο κεφάλαιο Σαλαμίς=Γοργώ.
562 = αλτάριον (βωμός)
562 = αμμοθεραπείας
562 = αναπήδησις
(πήδημα προς τα επάνω, εκτίναξη,
πέταγμα, ξεπήδημα, ανάβλυση,
μετατόπιση πράγματος
μετά από έκρηξη)
562 = ανάσιλος (τσουλούφι στο
μέτωπο)
562 = ανατολικοί
562 = ανατομικό
Από τον βωμό στην άμμο αναπήδησε με το φυσικό του τσουλούφι στα ανατολικά,
επάνω στο ανατομικό του μέτωπο.
Από τον βωμό στην άμμο αναπήδησε με το φυσικό του τσουλούφι στα ανατολικά,
επάνω στο ανατομικό του μέτωπο.
Πράγματι στον χάρτη της Αττικής-Πήγασου διακρίνεται καθαρά το τσουλούφι στο
μέτωπο του ίππου προς τα ανατολικά.
μέτωπο του ίππου προς τα ανατολικά.
562 = ανατράπηκα
562 = ανθάπτομαι (αναμειγνύομαι, ανακατεύομαι,
επεμβαίνω, επιλαμβάνομαι, πιάνω,
προσβάλλω)
562 = ανθρακάριος (ανθρακεύς,
καρβουνιάρης)
562 = ανοσοποιία
562 = αντιάς (συνήθως στον πληθ. αι αντιάδες, οι αμυγδαλές του λαιμού)
562 = ανοσοποιία
562 = αντιάς (συνήθως στον πληθ. αι αντιάδες, οι αμυγδαλές του λαιμού)
562 = απαισός (εκ
του απαϊσσω, Αττ. Απάσσω = αποπηδώ από ύψους, πηδώ,
τινάσσομαι και φεύγω (συγκριτικός. του άγχι που σημαίνει το εγγύτερο-
πλησιέστερο).
τινάσσομαι και φεύγω (συγκριτικός. του άγχι που σημαίνει το εγγύτερο-
πλησιέστερο).
562 = απαντίον (ακριβώς αντίκρυ, απέναντι)
562 = αποθεραπείας
562 = αποκαίριος (άκαιρος, παράκαιρος)
562 = αποκοιτία (απουσία από τη θέση μου, εγκαταλείπω
την οικία μου την νύκτα,
κοιμάμαι αλλού)
κοιμάμαι αλλού)
562 = απομείνατε
562 = αποπρίασθαι (αποπρίαμαι =
αγοράζω από κάποιον, μόνο στον αόριστο)
562 = απορραϊς (αιμορροϊς)
562 = απόσβησα (αποσβήνω = σβήνω εντελώς, εξασθενώ, εξαντλούμαι, αφανίζομαι,
χάνομαι, πεθαίνω)
χάνομαι, πεθαίνω)
562 = απότομα
Ανατράπηκα και πιάστηκα, καυτηριάζοντας με ανοσοποιία τις αμυγδαλές, πηδώντας
εγγύτατα και ακριβώς απέναντι, αποθεραπείας παράκαιρος, εγκαταλείποντας την οικία
μου νύκτα και απόμεινα αγοράζοντας άλλη, ενώ από την αιμορροΐδα εξαντλήθηκα
απότομα.
εγγύτατα και ακριβώς απέναντι, αποθεραπείας παράκαιρος, εγκαταλείποντας την οικία
μου νύκτα και απόμεινα αγοράζοντας άλλη, ενώ από την αιμορροΐδα εξαντλήθηκα
απότομα.
Αλήθεια, ποιός φανταζόταν ότι θα βλέπαμε τόσο αναλυτική περιγραφή της σκηνής της
γέννησης του Πήγασου-Αττικής από τον κομμένο τράχηλο της γοργόνας-Σαλαμίνας; Πως
είναι δυνατόν, μια τέτοια περιγραφή να γίνεται μόνο με ισάριθμες λέξεις και σε απόλυτη
αλφαβητική σειρά;
562 = αραθυμιά (νωθρότητα,
λαχτάρα, έντονη επιθυμία)
562 = άρνισσα (θυλ.του αρνός, πόλις της Παιονίας)
562 = ασβολάνης (καστανόμαυρη
σκόνη λάμπουσα ασθενώς, ασβόλη = αιθάλη, καπνιά
από φωτιά)
562 = ασκληπιάδης (γιατρός, γιος
ή απόγονος του Ασκληπιού)
562 = ατιμίας
562
= ατροπία (το
να μη μεταβάλλει κανείς τρόπους ή χαρακτήρα, η ακαμψία του
χαρακτήρα)
562 = αυλαίον (αύλειον,
το της αυλής)
562 = αφηγήθηκε
Σαν νωθρή άρνισσα (Πήγασος) καπνισμένη, που γιατρευόταν από την ατιμία και
άκαμπτη από την φωτιά στην αυλή
της, αφηγήθηκε.
Εδώ ας
προσέξουμε τι λέει ο Αριστοφάνης ο Γραμματικός «Πίνδαρός που τάς τού
Διομήδους ίππους πρόβατα
καλεί, την φάτνην αυτών λέγων προβάτων τράπεζαν: ούτω
δέ που, φησί καί επί του Πηγάσου ποιεί», δηλαδή «ο Πίνδαρος κάπου τους ίππους του
δέ που, φησί καί επί του Πηγάσου ποιεί», δηλαδή «ο Πίνδαρος κάπου τους ίππους του
Διομήδους καλεί πρόβατα, λέγων τον στάβλο τους τράπεζα προβάτων:
έτσι δε κάπου,
λέγουν ότι κάνει και με τον Πήγασο». Ίσως έτσι να ερμηνεύεται και η παρουσία της
λέξης
άρνισσα αντί του Πήγασου, στην ισορροπία των λέξεων του 562.
562 = βαθομετρικέ (βαθομετρικός = σχετικός με τη βαθομέτρηση)
562 = βαθομετρικέ (βαθομετρικός = σχετικός με τη βαθομέτρηση)
562 = βδέννυμαι (κλάνω, αφήνω πορδές, πέρδομαι, πορδίζω, βρωμώ-για ζώο
που
βγάζει μπόχα)
βγάζει μπόχα)
562 = βέλτερον (καλύτερο,
γενναιότερο, τιμιότερο, πιο καλό, πιο δυνατό, πιο γενναίο, πιο
ανδρείο,
ευγενές, πιο ωφέλιμο, ποιητικό συγκριτικό του αγαθός)
562 = βελτιοδοξία (φιλοσοφική
θεωρία σύμφωνα με την οποία ο κόσμος γίνεται ή μπορεί
να γίνει καλύτερος)
να γίνει καλύτερος)
562 = βημάτισα
562 = βιόμορος (βιαιοθάνατος)
Στο βάθος αηδίασα από την βρώμα που έβγαζα. Το πιο ωφέλιμο και καλύτερο, ήταν ο
562 = βοσκόςΣτο βάθος αηδίασα από την βρώμα που έβγαζα. Το πιο ωφέλιμο και καλύτερο, ήταν ο
βηματισμός θανάτου.
562 = βορειοελλαδικές
562 = βράδυνε
562 = βρυξ
(βυθός, βάθος θαλάσσης)
562 = βύθαλον (βύσμα, απόφραξη,
φράξιμο, στούμπωμα,
βούλωμα, τάπωμα, τάπα)
562 = γδούπε (γδοῡπος = βαρύς-υπόκωφος χτύπος)
562 = γεροκομήσαμε
562 = γδούπε (γδοῡπος = βαρύς-υπόκωφος χτύπος)
562 = γεροκομήσαμε
562 = δεδίσκηται (έρριπται. Ησυχ,)
562 = δείπνησες
562 = δεμάτιασα
562 = δεμάτιασα
562 = δηλούν (απαρ. ενεστ. του δηλόω-ώ = φανερώνω)
562 = δήπου (βέβαια, αναμφιβόλως)
562 = δη που (που δη = ίσως, πιθανόν, που πρέπει)
562 = διαπράξατε
562 = διαρπάξατε
562 = διατέθηκες
562 = διαπράξατε
562 = διαρπάξατε
562 = διατέθηκες
562 = διεθνές
εθιμικό δίκαιο
562 = διεθνοποιήσαμε
562 = δικάσθητι
562 = δίκρητον (κρίσις)
562 = δίκρητον (κρίσις)
562 = δίσκηνος (έχων
δύο σκηνάς)
Τις βορειοελλαδικές ο ποιμήν
(ποιος άραγε;) καθυστέρησε στο βάθος της θάλασσας.
Την απόφραξη πέταξε σαν δέμα, με υπόκωφο χτύπο, φανερώνοντας δημαγωγικά και
αναμφιβόλως που πρέπει να δειπνήσει αυτή που διαρπάξατε και διαπράξατε την
γηροκομεία με διάθεση στο διεθνές εθιμικό δίκαιο για να διηγηθούν κατά την δίκη κρίσεως
ανάμεσα στους δύο οίκους-τόπους.
αναμφιβόλως που πρέπει να δειπνήσει αυτή που διαρπάξατε και διαπράξατε την
γηροκομεία με διάθεση στο διεθνές εθιμικό δίκαιο για να διηγηθούν κατά την δίκη κρίσεως
ανάμεσα στους δύο οίκους-τόπους.
Να μην ξεχνάμε εδώ, το μέγα ρήγμα που έρχεται από την Τουρκία και καταλήγει νότια
του Άθω και βόρεια των Σποράδων σχηματίζοντας μεγάλο βάθος, ίσως είναι αυτό που
αναφέρει η λέξη βρυξ.
το μέγα ρήγμα της Ανατολής έρχεται από την Τουρκία
Όσο για το δέμα πιθανόν να περιλάμβανε μαζί με την Αττική, την Πελοπόννησο και
την Εύβοια ή ακόμα και την Κρήτη.
Πελοπόννησος, Αττική και Εύβοια
Αν μάλιστα η πτώση έγινε πλαγίως από ΒΑ πρός ΝΔ, τότε η φυσική πορεία των
εκτοπισθέντων υδάτων θα ήταν προς τον κόλπο της Σύρτης, στην Λιβύη, όπου ξέσπασε
η μεγάλη φρίκη Α-φρική. Προφανώς η τεράστια πίεση από την πτώση του αστεροειδούς
πίεσε στο βάθος την πλάκα της Αφρικής, όπως βλέπουμε στους χάρτες του Google.
Αυτός μάλλον είναι και ο λόγος της ύπαρξης υδρογονανθράκων στα μεγάλα βάθη της
ανατολικής Μεσογείου. Περισσότερα για το φυσικό αέριο στον <Κατακλυσμό 1-11> στο Youtube.
η φυσική πορεία των προς τον κόλπο της Σύρτης
με σκούρο μπλε τα μεγάλα βάθη της ανατολικής Μεσογείου
562 = εγγύαλον (κοίλον,
καμάρα)
562 = εθισθήσομαι (παθ. μελ. του εθίζω)
562 = εθισθήσομαι (παθ. μελ. του εθίζω)
562 = εθιστική (προκαλεί εθισμό)
562 = ειδητικές (συνιστούν το είδος)
562 = ειδητικές (συνιστούν το είδος)
562 = ελεύθερη
562 = ελεύκαναν (αόρ. οριστ. του λευκαίνω)
Στην καμάρα - κοίλον (που δημιουργήθηκε κατά την πτώση) θα συνηθίσω εθιζόμενη
σε αυτές που συνιστούν το είδος, που κηδεύοντας την ελευθερία του ελεύκαναν.
Προφανώς μιλάει πάντα για τον τρόπο και τον τόπο που προσγειώθηκε ο ιπτάμενος σε αυτές που συνιστούν το είδος, που κηδεύοντας την ελευθερία του ελεύκαναν.
- πτερωτός, ίππος - άτι, Πήγασος - Αττική.
562 = εμβόλισες
562 = ενδημοεπιδημικής
562 = ενδοκρινολόγοι
562 = εξαρτήθηκαν
562 = εξελήλυθει
(υπερσ. οριστ. του εξέρχομαι)
562 = επανεκλέξατε
562 = επανενέταξε (αόρ.οριστ.του επανεντάσσω)
562 = επεκδίκησις (εκδίκησις επί τινός)
562 = επεξεργασμένη
562 = επονομάσαμε
562 = επονομάσαμε
562 = επίθεσης με
Εμβόλισες την ενδημοεπιδημική και οι ενδοκρινολόγοι εξαρτήθηκαν όταν εξήλθε για
επανεκλογή, επανένταξη και εκδίκηση επεξεργασμένη με όνομα για επίθεση με.
Δύσκολα βγαίνει νόημα τόσον εδώ όσον και σε πολλές άλλες ενότητες. Υπάρχουν
όμως και αρκετές που δίνουν καταπληκτικά και πρωτοφανή, για την ορθότητά τους,
συμπεράσματα. Οι δικές μου προτάσεις προφανώς και δεν είναι οι καλύτερες.
Πέραν αυτού έχω ήδη παρατηρήσει ότι με την πρόσθεση επί πλέον ισαρίθμων λέξεων
εμπλουτίζονται τα νοήματα και διευκολύνεται η εξαγωγή συμπερασμάτων. Μόνον η
μεγάλη υπομονή θα μας δείξει τι συμβαίνει. Όσοι δεν την διαθέτετε σταματήστε τώρα.
Συνεχίστε μόνον όσοι ζητάτε έναν πραγματικά άγνωστο κόσμο.
562 = ετελέσθη
562 = ευαμερία (δωρικός τύπος της λέξης ευημερία)
ημερολογιακό ημερομίσθιο θάνατο επιδιώκοντας σαν προορισμένος για κάποιο έργο,
σύμφωνα με τη θεία βούληση.
562 = κακοδιοικηθείτε
562 = κακοσμίας
562 = καλάμου
όμως και αρκετές που δίνουν καταπληκτικά και πρωτοφανή, για την ορθότητά τους,
συμπεράσματα. Οι δικές μου προτάσεις προφανώς και δεν είναι οι καλύτερες.
Πέραν αυτού έχω ήδη παρατηρήσει ότι με την πρόσθεση επί πλέον ισαρίθμων λέξεων
εμπλουτίζονται τα νοήματα και διευκολύνεται η εξαγωγή συμπερασμάτων. Μόνον η
μεγάλη υπομονή θα μας δείξει τι συμβαίνει. Όσοι δεν την διαθέτετε σταματήστε τώρα.
Συνεχίστε μόνον όσοι ζητάτε έναν πραγματικά άγνωστο κόσμο.
562 = ετελέσθη
562 = ευαμερία (δωρικός τύπος της λέξης ευημερία)
562 = ευέργημα (ευεργέτημα)
562 = ευκάμπεια (ευλυγισία, ευκαμψία, ελαστικότητα, ευστροφία)
562 = ευμάρεια (ακμή, ευδαιμονία, ευθάλεια, πλουσιότης, πλούτος, προκοπή)
Τότε πραγματοποιήθηκε η ευημερία με ευεργέτημα ευκαμψίας και ευδαιμονίας.
562 = ζέννυμι (παθ. του ζέω = (ζεματώ, αναβράζω, αναβρύζω, αναπηδώ, κοχλάζω,
παφλάζω,
βρίθω)
562 = η δημοκρατία
562 = η δημοκρατία
562 = ηδίκουν (παρατ. οριστ. του
αδικέω-ώ)
562 = ηθική αδυναμία
562 = ημερολογιακές
562 = ημερομίσθιο
562 = ηθική αδυναμία
562 = ημερολογιακές
562 = ημερομίσθιο
562
= θανατάς (χάρος,
θάνατος}
562 = θελήσετε (επιδιώκει την επίτευξη ορισμένου σκοπού)
562 = θελήσετε (επιδιώκει την επίτευξη ορισμένου σκοπού)
562 = θεόκλητον (το
προορισμένο για κάποιο έργο σύμφωνα με τη θεία βούληση)
Αναπήδησα-πάφλασα η
δημοκρατία αδικώντας, από ηθική αδυναμία, τον ημερολογιακό ημερομίσθιο θάνατο επιδιώκοντας σαν προορισμένος για κάποιο έργο,
σύμφωνα με τη θεία βούληση.
562 = ιμεροδερκής (έχων βλέμμα πόθου, που κοιτάζει με ερωτικό πόθο)
562 = ίση οδός
562 = ισόβιος
562 =
ίσταμαι (ίστημι = στέκομαι,
βρίσκομαι, κείμαι, σταματώ, παραμένω αργός, μένω,
στήνω, είμαι, εγείρω, είμαι
όρθιος, υψώνομαι, σταματώ, αναχαιτίζω, διεγείρω,
ανακινώ, ορίζω, ιδρύω, καθιστώ)
562 = καθέσθητι (αόρ. προστ. του καθέζομαι = κάθομαι,
διαμένω, κατοικώ)
562 = καθηγούμαι (δείχνω
το δρόμο, προηγούμαι, προπορεύομαι, οδηγώ, διδάσκω,
ερμηνεύω, εξηγώ, αρχίζω, ηγούμαι, εισάγω, είμαι δάσκαλος,
είμαι καθηγητής,
κυβερνώ, άρχω, εξουσιάζω)
562 = καθηύδον
(παρατ, οριστ. του κάθεύδω = κοιμώμαι)
Με πόθο στο βλέμμα για την ίση οδό
(αλήθεια), παντοτινός παραμένω κάτοικος για
να δείχνω που κοιμόμουν.
562 = κακοδιοικηθείτε
562 = κακοσμίας
562 = καλάμου
562 = καλέσατε
562 = καλλίκαρπος
562 = κάμπτομαι
562 = καταβλής (κλεις,
μάνταλο)
562 = καταγέλασα (χλεύασα, γέλασα περιφρονητικά)
562 = καταδίκασε
562 = καταθλιόομαι (γίνομαι
εντελώς άθλιος)
562 = κατάκολον
562 = κατάκολον
562 = κατμάς (κατιμάς, κομμάτι κρέατος κατώτερης ποιότητας)
562 = κατόνομαι (ψέγω, καταφρονώ, μέμφομαι)
562 = κατσίκια
562 = κοκκιόπλασμα (το προς το κέντρο του κυττάρου μέρος του πρωτοπλάσματος)
562 = κοκκιόπλασμα (το προς το κέντρο του κυττάρου μέρος του πρωτοπλάσματος)
562 = κομίσησθε (αόρ.υποτ.του κομίζω)
562 = κραναοίκορον (μοίρα του ιερατείου)
562 = μνησικάκησε
562 = ναστία (κίνηση των οργάνων ενός φυτού η οποία προκαλείται υπό την επίδραση
διαφόρων εξωτερικών παραγόντων)
562 = οδοντίνη (κιτρινωπός ιστός που αποτελεί το κύριο σώμα όλων των δοντιών)
562 = κραναοίκορον (μοίρα του ιερατείου)
Δυσκολεύομαι και εδώ να προτείνω κάποιο λογικό νόημα.
562 = λάκτισα (κλότσησα)
562 = λυπάμαι
λικνιζόμενος μικρός φοίνιξ κατά την απόδραση. Λυπάμαι.
562 = λάκτισα (κλότσησα)
562 = λαφάκι (ελαφάκι)
562 = ληφθεί
562 = λίβυον (άγριος λωτός)
562 = λίβυον (άγριος λωτός)
562 = λικνιζόμενος
562 = λικουάλα (μικρός φοίνιξ)
562 = λιποταξία (απόδραση) 562 = λικουάλα (μικρός φοίνιξ)
562 = λυπάμαι
λικνιζόμενος μικρός φοίνιξ κατά την απόδραση. Λυπάμαι.
562 = μαατρόν (μωρόν)
562 = μακρονοσία (μακροχρόνια ασθένεια.)
562 = μαλακού
562 = μανταρίνι
562 = μανταρίνι
562 = μαούνα (φορτηγίδα,
φορτηγό χωρίς κατάστρωμα)
562 = μαρμάριος
562 = μαρμάριος
562 = ματισία (μάτισμα, αυξάνει κάτι με προσθήκη κομματιού από το ίδιο
υλικό)
562 = ματρόνα (ματρώνα, οικοδέσποινα, αρχόντισσα)
562 = μαρμάριος (μαρμαρένιος)
562 = μεγεθοποιός (μεγαλοποιός,
μεγαλώνων, καθιστά κάτι μεγάλο, μεγεθύνει κάτι)
562 = μεσογειακής
562 = μεσοπέρδην (για παλαιστές) κατά τον τρόπο που ο ένας πιάνει τον άλλο από τη
μέση και τον ρίχνει κάτω
562 = μεσοπέρδην (για παλαιστές) κατά τον τρόπο που ο ένας πιάνει τον άλλο από τη
μέση και τον ρίχνει κάτω
562 = μεταβίβασα
562 = μετανέμομαι (διανέμομαι, διαμοιράζομαι)
562 = μισθολόγιον (πίνακας μισθών τών υπαλλήλων μιας υπηρεσίας ή επιχείρησης)562 = μνησικάκησε
562 = ναστία (κίνηση των οργάνων ενός φυτού η οποία προκαλείται υπό την επίδραση
διαφόρων εξωτερικών παραγόντων)
562 = νεανίευμα (νεανικός τρόπος συμπεριφοράς, απερίσκεπτη πράξη)
562 = νεογνολογίας562 = οδοντίνη (κιτρινωπός ιστός που αποτελεί το κύριο σώμα όλων των δοντιών)
562 = οικία σπορά
562 = ονοματάκι
562 = ονοματικά
562 = παλιμπέτεια (επιστροφή,
επάνοδος, παλινοδία)
562 = παραδοτέα (αυτά που πρέπει να παραδοθούν)
562 = παραμένειος (παραμένιος, αυτός
που παραμένει σταθερός, παραμόνιμος)
562 = παράμιλλος (εκτός
άμιλλας, εκτός συναγωνισμού, απαράμιλλος)
562 = παραπροϊόν
562 = παρεμβήκατε
562 = πάσκισαν (αόρ.ορ.του πασχίζω = μοχθώ)
562 = παρεμβήκατε
562 = πάσκισαν (αόρ.ορ.του πασχίζω = μοχθώ)
Κίνηση των οργάνων ενός φυτού ή νεανικό
σύμπτωμα νεογνολογίας είναι όταν η
οδοντίνη που φύτρωσε μόνη της επανέρχεται και δίνεται σε αυτούς μόνιμα ασυναγώνιστη
για οποιοδήποτε παραπροϊόν παρεμβήκατε πασχίζοντας.
οδοντίνη που φύτρωσε μόνη της επανέρχεται και δίνεται σε αυτούς μόνιμα ασυναγώνιστη
για οποιοδήποτε παραπροϊόν παρεμβήκατε πασχίζοντας.
Οι λέξεις με τα μαύρα ίσως αφορούν άλλο θέμα.
562 = πατάνιον (υποκορ. τού πατάνη = μεγάλο πιάτο, απλάδα, πιατέλα)
562 = πάταξον (προστ. του πατάσσω = κτυπώ, πληγώνω)
562 = πεζεύειν (απαρ. του πεζεύω = πεζοπορώ, περιπατώ)
562 = πεζού
562 = πειράξατε
562 = πειράξατε
562 = πένθησις (πένθος)
562 = περιμηρίδες (περιμήρια = περικαλύμματα τών μηρών)
562 = περονιάσαμε (τρυπάω, καρφώνω, διαπερνώ)
562 = περονιάσαμε (τρυπάω, καρφώνω, διαπερνώ)
Την πιατέλα κτύπα περπατώντας σαν πεζός που πειράξατε σε πένθος με
καλυμμένους μηρούς διαπεράσαμε.
Θα έχετε προσέξει ότι προσπαθώ να εντοπίσω κάποια σχέση νοημάτων μεταξύ
λέξεων που έχουν τον ίδιο αριθμό αλλά και κοντινή αλφαβητική σχέση. Δεν είμαι σίγουρος
αλλά, αν προκύψει κάτι τέτοιο, οι εφαρμογές που θα υπάρξουν ξεπερνούν κατά πολύ την
ανθρώπινη φαντασία.
562 = Πήγασος
562 = πηγμάτιον (μικρό
ικρίωμα, βάθρο, πήγμα, πήξιμο,
μαγιά)
562 = πήδου (μεγάλου πηδήματος)
562 = πηλάλησες (έτρεξες
562 = ποικιλοδίνης (σχηματίζων
πολλές δίνες)
562 = πρασόργη (πρασόκουρο, δρεπάνι, μαχαίρι για τα πράσα)
562 = προάγγελος
562 = προβολίς (προβοσκίδα,
παράσταση στερεών σχημάτων πάνω σε επίπεδο)
562 = πρόδηλος (σαφής, έκδηλος, ολοφάνερος)
562 = προκαρόομαι (ναρκώνομαι, βυθίζομαι σε βαθύ ύπνο εκ των προτέρων)
562 = ριζομελικός (αυτός που αφορά τη ρίζα και την πλησίον της περιοχή ενός άκρου
του σώματος)
562 = ρύδην (με ορμητική ροή, με ζωηρή κίνηση)
του σώματος)
562 = ρύδην (με ορμητική ροή, με ζωηρή κίνηση)
Μα τι λέει εδώ; Τι ακριβέστερη περιγραφή περιμέναμε για τον αποκεφαλισμό της
Γοργόνας και την γέννηση του πτερωτού ίππου από τον τράχηλό της; Τι καλύτερη
από την περιγραφή του ευνουχισμού του Άττη, που έδωσε το όνομα στην Αττική όταν
στερήθηκε την Σαλαμίνα; Ανοίξτε τον χάρτη της Αττικής και αναζητήστε ότι ακριβώς
περιγράφει η τελευταία ενότητα Πήγασος έως ρύδην.
Κάποτε ο ίππος Πήγασος-Αττική ισορροπούσε με κέντρο βάρος στο πηγμάτιον από την περιγραφή του ευνουχισμού του Άττη, που έδωσε το όνομα στην Αττική όταν
στερήθηκε την Σαλαμίνα; Ανοίξτε τον χάρτη της Αττικής και αναζητήστε ότι ακριβώς
περιγράφει η τελευταία ενότητα Πήγασος έως ρύδην.
(όσχεον-Σαλαμίνα) που αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι του. Όταν δια πήδου
(μεγάλου πηδήματος) πηλάλησες (έτρεξες
πολλές δίνες) με την πρασόργη (δρεπάνι-άρπη) του Περσέα που ήταν προάγγελος
προβολίς (προβοσκίδα, παράσταση στερεών σχημάτων πάνω σε επίπεδο) πρόδηλος
(ολοφάνερος), όπου προκαρόομαι (βυθίζομαι σε βαθύ ύπνο) ριζομελικός (ως ρίζα
και πλησίον περιοχή ενός άκρου τού σώματος ρύδην (με ορμητική ροή).
Όμως αν αυτό το άκρο είναι το όσχεον που περιέχει τους όρχεις του Πηγάσου η
του Άττη ή διαφορετικά είναι η κεφαλή της Μέδουσας, τότε μιλάμε για δύο ξεχωριστούς
μύθους με κεντρικό πρόσωπο πάντα την πηγή του Ωκεανού νήσο Σαλαμίνα.
Αν στην περιοχή μας συνήθιζαν να προσγειώνονται ουράνια σώματα και την αρχική
πτώση της Αττικής-Πηγάσου ακολούθησε η πτώση του πολύ μικρότερου Πειραιώς-
Περσέως, με κατεύθυνση από Ανατολή προς Δύση, τότε είναι πολύ φυσικό το τεράστιο
κύμα που σηκώθηκε να απέκοψε δια παντός την Αττική από την Σαλαμίνα.
Έτσι παρουσιάσθηκε η Αττική ευνουχισμένη, κατά με τον μύθο του Άττη, που
εορταζόταν στον Πειραιά όπου γεννήθηκε-πήγασε ο Πήγασος από τον κομμένο τράχηλο
της Γοργόνας, στον μύθο του Περσέα.
Τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω γιατί έλεγαν ότι ο Πήγασος γεννήθηκε-πήγασε από
τις πηγές του Ωκεανού. Πήγασος=πηγμάτιον=πήδου=πηλάλησες είναι οι πρώτες
ισάριθμες λέξεις που ακολουθούν αλφαβητικά την γέννηση-πηγή του Πηγάσου.
Εδώ πρέπει να θυμηθούμε ότι οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν Ωκεανό όλες τις θάλασσες.
Επίσης πίστευαν ότι ο Ωκεανός περιβάλει την Γη. Αν λοιπόν η θάλασσα περιέβαλε
ξαφνικά την μέχρι τότε χερσόνησο Σαλαμίνα, τότε η χερσόνησος έγινε νήσος και η
θάλασσα που την περιέβαλε θεωρήθηκε ωκεανός που πήγασε-πήδησε από την τομή
του τράχηλου της Μέδουσας-Σαλαμίνας. Από το ίδιο ακριβώς μέρος μας δίνουν και την
γέννηση του Πηγάσου.
Η όμορφη στο ρόλο του Περσέα,
κρατά την άρπη-πρασόργη και φορά στο κεφάλι την κίβιση-υποτιθέμενο τσουβάλι
Η πορεία της άρπης - κύματος
πτώση του βράχου του Πειραιώς-Περσέως όπου εκτείνεται σε ευθεία γραμμή η λαβή της,
από τον Πειραιά μέχρι το Πέραμα και μετά ακολουθεί η καμπύλη της λεπίδας προς την
Ελευσίνα όπου και η Έλευσίς του μεγάλου κύματος. Η ομοιότητα της διατομής με το
σχήμα της άρπης είναι ολοφάνερη.
562 = σάλπισμα
562 = σαλτικά
562 = σαλτικά
562 = σανιδοειδής
562 = σαρκοποιία (δημιουργία
εκ σαρκός, μεταβολή σε σάρκα)
562 =
σάσαμον (σήσαμο, σουσάμι)
562 = σιμάγγελος
562 = σίμβλιος
(ανήκων
στον σίμβλο = κυψέλη,
κοφίνι μελισσιού)
Σάλπισμα για εκτίναξη της σανιδοειδούς μεταβολής σε σάρκα πολυπληθή σαν σησάμι
σε κυψέλη, από τον εγγύς άγγελο.
σε κυψέλη, από τον εγγύς άγγελο.
ανατομικά θέση, θα κρεμόταν το όσχεον του ίππου. Στο ίδιο μέρος θα βρίσκονταν και τα
ευνουχισμένα όργανα του Άττη, αν και αυτός ήταν ένα άτι-ίππος.
Όμως τι μεσολάβησε μεταξύ Σαλαμίνας και Αττικής, που τις ξεχώρισε για πάντα;
Μήπως το σχιστό; Προφανώς η θάλασσα. Μήπως λοιπόν η θάλασσα μπήκε σχίζοντας
την στεριά από το Πέραμα-Πέρασμα, έφθασε μέχρι την Ελευσίνα-Ελευσίς-έλευσις και
στρίβοντας προς Νότο βγήκε από την Νέα Πέραμο - Νέο Πέρασμα;
Αν όμως αυτό το τεράστιο παλιρροϊκό κύμα που δημιούργησε ο Περσέας με την
άρπη - δρεπάνι του τερμάτισε στην Ελευσίνα, μήπως εκεί συνάντησε την Θεά Δήμητρα
και την κόρη της Περσε-φόνη, που τον φόνευσε - σταμάτησε εκεί και δεν γέμισε αλμύρα
την Ελευσίνα που παρέμεινε εύφορη παράγοντας στάρι.
Είναι όμως αυτό και το κεφάλι της Μέδουσας; Πράγματι η Σαλαμίνα από ψηλά μοιάζει
με ένα τερατώδες κεφάλι, με τεράστιο στόμα που κοιτάζει στην Ανατολή. Το κεφάλι
φαίνεται να έχει πτυχές δέρματος στον κομμένο βίαια αυχένα που στον μύθο μοιάζουν
με τα φίδια που έβγαιναν από τα μαλλιά της Γοργόνας. Αν όμως η Σαλαμίνα ήταν το
Γοργόνειο δεν έπρεπε να είχε απολιθώσει ότι έβλεπε μπροστά της; Μήπως έτσι
ονομάσθηκε η περιοχή των Μεγάρων, εκ του μέγαρα=ακίνητα; Μήπως και η περιοχή
της Κινέτας, που είναι χαμηλότερα από το βλέμμα του Γοργόνειου, λέγεται έτσι επειδή
από εκεί άρχιζε πλέον η κίνηση;
Τέλος τι σχέση μπορεί να έχει η Σαλαμίς με το σαλάμι; Μπορεί η καρατόμηση της
Μέδουσας να ήταν η πρώτη σαλαμοποίηση;
562 = σκανδαλίσαμε
562 = σκατίλα
562 = σκόλασμα
(σχόλασμα, προσωρινή
διακοπή ή οριστική παύση εργασίας)
562 = σπιθαμιαίας
562 = σποριάρα
562 = τάισαν
562 = τάισαν
562 = ταξινομικά
562 = ταξιόομαι (παρατάσσομαι εις μάχην)
562 = τιμασία (προσδιορισμός τιμής ενός πράγματος, εκτίμηση)
562 = τροπαία (πνοή ανέμου από τη θάλασσα προς την ξηρά, θαλάσσια αύρα, (μτφ.)
τροπή, μετατροπή, μεταβολή, τροπαία κακῶν=απαλλαγή από δεινά)
562 = ταξιόομαι (παρατάσσομαι εις μάχην)
562 = τιμασία (προσδιορισμός τιμής ενός πράγματος, εκτίμηση)
562 = τροπαία (πνοή ανέμου από τη θάλασσα προς την ξηρά, θαλάσσια αύρα, (μτφ.)
τροπή, μετατροπή, μεταβολή, τροπαία κακῶν=απαλλαγή από δεινά)
562 = τρόπαια
562 = τσακάλι
562 = ίβριν
562 = φαίκλα (φέκλη, σφέκλη, το κατακάθι τού κρασιού)
562 = φαίκλα (φέκλη, σφέκλη, το κατακάθι τού κρασιού)
562 = φάναι (ενεστ.απαρ.του φημί=λέω, μιλώ, διακηρύσσω, ισχυρίζομαι, πιστεύω)
562 = φλεβίδια
Πάλι δεν κατάφερα να εντοπίσω μία σχέση μεταξύ των παραπάνω λέξεων.
Ίσως αναφέρονται σε άλλη ιστορία (story) που δεν έχω εντοπίσει μέχρι τώρα.
Ας ψάξουμε τώρα τον Πήγασο με το άρθρο του.
632
= Ο ΠΗΓΑΣΟΣ
632 = αγνότης
632 = αγριλήσιος (αγριελήσιος, αγριέλι, αγριελιά)
632 = αερομετρία (υπολογισμός συστατικών αέρος)
632 = αγριλήσιος (αγριελήσιος, αγριέλι, αγριελιά)
632 = αερομετρία (υπολογισμός συστατικών αέρος)
632 = αζήτητη
632 = αθάνατος
632 = αθλοθέτης
632 = αιμόσιτα (παράσιτα του αίματος)
632 = αιμόσιτα (παράσιτα του αίματος)
632 = αιρούμαι
632 = άκματος (ακούραστος, ακαταπόνητος)
632 = ακολουθηθεί
632 = ακόστιλα (ελάχιστα)
632 = ακρίτας (φύλακας, φρουρός και γενικά κάτοικος
παραμεθόριας περιοχής)
632 = ακρίτσα (τοποθεσία, απόμερη γωνίτσα)
Ο Πήγασος είμαι η αγνότης της αγριελιάς που υπολογίζει τον αέρα αζήτητη ως
αθάνατος αθλοθέτης για τα παράσιτα του αίματος που σηκώνομαι και κινούμαι
ακούραστος και που ακολουθήθηκε ελάχιστα από ακρίτες στην απόμερη γωνίτσα.
αθάνατος αθλοθέτης για τα παράσιτα του αίματος που σηκώνομαι και κινούμαι
ακούραστος και που ακολουθήθηκε ελάχιστα από ακρίτες στην απόμερη γωνίτσα.
632 = αλειμματοκέρι (κερί
κατασκευασμένο με άλειμμα, από λίπος)
632 = αλλαντίαση (
632 = αλλαντοϊκόν (αυτό που ανήκει ή αναφέρεται στην αλλαντοΐδα-εμβρυϊκό υμένα)
632 = αλλαντοϊκόν (αυτό που ανήκει ή αναφέρεται στην αλλαντοΐδα-εμβρυϊκό υμένα)
632 = αμεταδοσία (φειδωλία, τσιγκουνιά)
632 = αμφίβλημα (περίφρακτος χώρος, στοά)
632 = αναγαλλιάστε (
632 = αναδανεισμός
632 = αναθεματίσει (
632 = άναιτος (άνατος = αβλαβής, ακίνδυνος)
632 = ανακλάστηκα (αόρ.οριστ.του ανακλώ = λυγίζω προς τα πίσω, κάμπτω)
632 = ανάκλιντρο (
632 = ανάμπυξ (απαντά σε πινακίδα τής Πύλου, προσδιορίζει χαλινάρια και
σημαίνει
χωρίς προμετωπίδιο)
χωρίς προμετωπίδιο)
632 = ανάρσιος (ανάρμοστος, άτοπος, εχθρικός, αντίπαλος, δυσχερής,
παράδοξος,
τερατώδης)
632 = αναφάνηκα
632 = ανδρηλατοίην (ανδρηλάτης = αυτός που διώχνει τους άνδρες από το σπίτι τους,
τιμωρός, εκδικητής)
632 = ανιαρού
632 = ανίατος (αθεράπευτος, αδιόρθωτος)
632 = ανορυγή (εκσκαφή,
ανασκαφή)
632 = ανοστιά
632 = ανουρία
632 = ανταίος (ακριβώς αντίθετος)
Κατασκευασμένος με άλειμμα από λίπος προς δηλητηρίαση αλλαντοϊκκή, ο εμβρυϊκός
υμένας, λόγω τσιγκουνιάς, στη στοά και ευχαρίστηση στον αναδανεισμό, ενώ καταριέμαι
ακίνδυνος όταν ανακλάστηκα στο ανάκλιντρο με χαλινάρια αλλά χωρίς προμετωπίδιο και ο
τερατώδης αναφάνηκε. Αυτός που διώχνει τους άνδρες εκ του ανιαρού, ως αδιόρθωτη
εκσκαφή, ανοστιά και ανουρία, ακριβώς απέναντι.
υμένας, λόγω τσιγκουνιάς, στη στοά και ευχαρίστηση στον αναδανεισμό, ενώ καταριέμαι
ακίνδυνος όταν ανακλάστηκα στο ανάκλιντρο με χαλινάρια αλλά χωρίς προμετωπίδιο και ο
τερατώδης αναφάνηκε. Αυτός που διώχνει τους άνδρες εκ του ανιαρού, ως αδιόρθωτη
εκσκαφή, ανοστιά και ανουρία, ακριβώς απέναντι.
Όμως ακριβώς απέναντι του Πήγασου-Αττικής βρίσκετε η Εύβοια που μοιάζει με
ένα τερατώδες κήτος θαλάσσης, όπως το περιγράφει ο Ησίοδος.
Πολλά συνεχόμενα ταιριαστά μας λέει εδώ η γλώσσα, αλλά μας βάζει και νέα
ένα τερατώδες κήτος θαλάσσης, όπως το περιγράφει ο Ησίοδος.
Πολλά συνεχόμενα ταιριαστά μας λέει εδώ η γλώσσα, αλλά μας βάζει και νέα
ερωτήματα για την σχέση της Αττικής με την Εύβοια.
Το κήτος θαλάσσης στον Ευβοϊκό
κόλπο
Το κεφάλι και η ουρά του κήτους
Πόδια και κορμός του κήτους
Αν οι εικόνες της Εύβοιας δεν σας πείθουν ότι αυτό είναι το κήτος θαλάσσης του
Ησίοδου, τότε σταματήστε εδώ.
632 = απαλειπτέον (πρέπει να
απαλειφθεί)
632 = απέστειλα
632 = απιόκαρπος (αχλάδι)
632 = απιόκαρπος (αχλάδι)
632 = αποθανόντα
632 = απολιπάνετε (
632 = αποσόβησα
632 = αποσπάς
632 = απρακτοίμι (ενεστ. ευκτ. του
απρακτέω –ώ = μένω άπρακτος)
632 = απροσκοπία (αυτός που δεν προβλέπει, μη προορατικός, αστόχαστος,
ανεξερεύνητος, άγνωστος, απροσδόκητος)
632 = αραιούν (ενεστ.απαρ.του αραιώ)
632 = αροτριάν (ενεστ.απαρ.του αροτριώ=οργώνω, σκάβω τη γη με άροτρο, άροτρα=τα
γεννητικά όργανα του άντρα)
Πρέπει να απαλειφθεί ότι απέστειλα αχλάδι στον αποθανόντα για να απολιπάνετε κάτι
632 = αραιούν (ενεστ.απαρ.του αραιώ)
632 = αροτριάν (ενεστ.απαρ.του αροτριώ=οργώνω, σκάβω τη γη με άροτρο, άροτρα=τα
γεννητικά όργανα του άντρα)
Πρέπει να απαλειφθεί ότι απέστειλα αχλάδι στον αποθανόντα για να απολιπάνετε κάτι
που αποσόβησα αποσπώντας και μένοντας άπρακτος, αφού δεν το πρόβλεψα, αραιώνω
την άροση.
632 = άσπρισμα
632 = ασσάριον (υποκοριστικό του Λατινικού As, μικρότατο λεπτό νόμισμα)
632 = ασσάριον (υποκοριστικό του Λατινικού As, μικρότατο λεπτό νόμισμα)
632 = αστράκι
632 = αστραλ (η διάσταση στην οποία
προβάλλεται το αστρικό σώμα. επίσης θεωρείται
πως είναι η κατοικία των νεκρών, κόλαση-παράδεισος)
632 = αστρικά
632 = άσυλα (
632 = αταισόν (ανάδενδρο)
632 = ατονίας
632 = Άττικα
632 = αυριανό
632 = άφαιμοι (απόγονοι,
ευγενείς)
Με άσπρισμα σαν μικρότατο αστεράκι προβάλλεται το αστρικό σώμα στα αστρικά
άσυλα ανάδενδρο και άτονο στον Αττικό ουρανό ευγενείς απόγονοι.
άσυλα ανάδενδρο και άτονο στον Αττικό ουρανό ευγενείς απόγονοι.
632 = βαθουλόν (κάπως βαθύ, κοίλο)
632 = βαρεθούμε
632 = βένετος (γαλάζιος ή γαλαζοπράσινος)
632 = βοηθητικές
632 = βομβιστή
632 = βροντερέ
632 = βρουξ (τράχηλος, βρόγχος)
632 = βρύαθον (βρυασμόν = ηδονήν, τέρψην)
632 = βρύοιμι
632 = βρύοιμι
632 = βύριον (οίκημα)
Όταν το βαθουλό βαρεθήκαμε ο γαλάζιος (θάλασσα) βοήθησε τον βροντερό βομβιστή
(Περσέα-Πειραιά) στον (θαλασσινό) βρόγχο-τράχηλο που παρήγε σε αφθονία γύρω από τοπρος τέρψην οίκημα (γοργόνειο-Σαλαμίνα). Το σενάριο αρχίζει να ξεδιπλώνεται !!!
632 = γανυοίμην (εχάρην)
632 = γδαρθούμε
632 = γεγράφθαι
632 = γευθείς
632 = γηράσιμος
632 = γλαυκίππη (λευκότητα)
632 = γλαυκίππη (λευκότητα)
Χάρηκα να γδαρθούμε εγράφη, αφού γνώρισα τη γηράσιμο λευκότητα.
632 = δακιτοειδής (δακίτης = ηφαιστειακό
πέτρωμα)
632 = δηκτικός (ικανός να δαγκώνει-κεντά, ερεθιστικός, πειραχτικός, προσβλητικός, οξύς,
καυστικός, χλευαστικός, σαρκαστικός)
632 = δημότις (γυναίκα
κάτοικος δήμου)
632 = διαπλάσατε
632 = διζυγής (διπλούς, δίζυξ, ζευγμένος με άλλον)
632 = δίκαιος ηθικός
632 = διατήρησα
632 = διοικήσετε
632 = διπλό
κρεβάτι
632 = έγγαυρον (νοτερό, υγρό, άωρο, πρόσφατο)
632 = έγγαυρον (νοτερό, υγρό, άωρο, πρόσφατο)
Το ηφαιστειακό πέτρωμα ικανός να κεντά την γυναίκα κάτοικο που διαπλάσατε
ζευγμένη με άλλον, ως δίκαιος και ηθικός διατήρησα για να διοικήσετε το διπλό κρεβάτι
(Αττική-Σαλαμίνα) πρόσφατο.
ζευγμένη με άλλον, ως δίκαιος και ηθικός διατήρησα για να διοικήσετε το διπλό κρεβάτι
(Αττική-Σαλαμίνα) πρόσφατο.
632 = εγγυάσθαι
632 = εγκεφαλίνη (πενταπεπτίδιο
που παράγεται στον εγκέφαλο)
632 = εδασμολόγησα
632 = είδη
αργυρά
632 = εκτησάμην
632 = ελλειματίας (παρουσιάζει έλλειμμα ή ελάττωμα)
632 = ελλειματίας (παρουσιάζει έλλειμμα ή ελάττωμα)
632 = ελυμηνάμην (αόρ.οριστ.του λυμαίνομαι = καθαρίζω από λύμα, από βρομιά)
632 = εμμηνορραγίες
632 = έμμισθη εργασία
Διαβεβαιώνω ότι την εγκεφαλίνη που εδασμολόγησα στα αργυρά είδη την απέκτησα
με έλλειμμα καθαρίζοντας την βρομιά και τις εμμηνορραγίες με έμμισθη εργασία.
Διαβεβαιώνω ότι την εγκεφαλίνη που εδασμολόγησα στα αργυρά είδη την απέκτησα
με έλλειμμα καθαρίζοντας την βρομιά και τις εμμηνορραγίες με έμμισθη εργασία.
632 = ενδεικτικής
632 = εν είναι το παν
632 = ενζύμιον (το κώνειον)
632 = εν είναι το παν
632 = ενζύμιον (το κώνειον)
632 = ενίφθην (αόρ.οριστ.του νίπτω = πλένω πρόσωπο, κάνω καθαρμό, εξαγνίζω)
632 = εξαγγείλουμε
632 = εξαναστεί (ανεγερθεί)
632 = εξετάσαιμι
(αόρ.ευκτ.του εξετάζω)
632 = επ' ευκαιρία
632 = επίσημο
δείπνο
632 = έσθησις (
632 = εταιρείας
632 = ευειδής
632 = ευηγεσία (καλή διοίκηση)
Ενδεικτικώς εν είναι το παν ότι με το ενζύμιο κάνω τον καθαρμό που εξαγγέλουμε για
να εγερθεί (ο καθείς) και να εξετάσουμε επ' ευκαιρία σε επίσημο δείπνο, με ενδυμασία της
εταιρείας, την όμορφη και καλή διοίκηση (διαχείριση που άσκησε).
Μήπως εδώ περιγράφει την κρίση των αναστημένων; εταιρείας, την όμορφη και καλή διοίκηση (διαχείριση που άσκησε).
632 = εφηβική
ηλικία
632 = ζεφίρι (ζέφυρος, πονέντες, δυτικός άνεμος)
632 = ζεφίρι (ζέφυρος, πονέντες, δυτικός άνεμος)
632 = ηδονικού
632 = ηδύσθαι (παρακ.απαρ.του ηδύνομαι = κάτι μου προκαλεί
ευχαρίστηση)632 = ηπείθουν (παρατ.οριστ.του απειθώ = είμαι απειθής, ανυπάκουος)
632 = θεοπροπίης (θεοπροπία = προφητεία)
632 = θεριστή (αυτός που
θερίζει, φονεύει ομαδικά, μήνας Ιούνιος)
632 = θερμοσκοπική (αναφερόμενη στον έλεγχο μεταβολών θερμοκρασίας)
632 = θριάμβου
632 = θυήεις (επίθ.
τού ουσ. βωμός που αναδίδει ευχάριστη οσμή από καπνό θυμιάματος
ή θυσίας )
632 = θυσίαζε
632 = ιάκχα (στεφάνι
με ευώδη άνθη)
632 = ιερατείας (το αξίωμα τού ιερέα, η ιερωσύνη)
632 = ιμαντάριον (μικρός ιμάντας, λουράκι)
632 = ιμαντάριον (μικρός ιμάντας, λουράκι)
632 = ιματηγός (αυτός που μεταφέρει ιμάτια, ρούχα)
Στην εφηβική ηλικία του ηδονικού δυτικού ανέμου απολαμβάνει ανυπάκουος στην
προφητεία του Ιουνίου για μεταβολή της θερμοκρασίας, που στον θρίαμβο σε ευώδη
βωμό θυσίαζε στεφάνι, με ευώδη άνθη ιερωσύνης δεμένα με λουράκι για ρούχα.
προφητεία του Ιουνίου για μεταβολή της θερμοκρασίας, που στον θρίαμβο σε ευώδη
βωμό θυσίαζε στεφάνι, με ευώδη άνθη ιερωσύνης δεμένα με λουράκι για ρούχα.
632 = ινδοξύλη (οργανική ουσία)
632 = ισόβοιος (αυτός που έχει αξία ενός βοδιού κατά τον Ησύχ.)
632 = ισοπενθής (έχει ίδιο πένθος, ίδια λύπη με άλλον)
632 = καισαρικός (καισαρική τομή)
632 = κακοθάλασσοι
632 = κακοσιτίαν (κακή σίτιση, υποσιτισμός, ελλιπής διατροφή, ανεπαρκής θρέψη)
632 = καλοβάτης (
632 = κάματος (επίπονη εργασία, μόχθος, κόπος)
632 = κανονιοβόλησαν
632 = καραούλι (φρουρά, φυλάκιο, βάρδια)
632 = καρκινόσαρξ (αυτός που έχει σάρκα, σώμα καρκίνου, κάβουρα)
Ούτε εδώ θέλω να προτείνω κάτι, προς το παρόν.
632 = καρφιά
632 = κατά
κόρον
632 = κατά λάθος
632 = κατά λέξεις
632 = καταβολής
632 = κατάλοιπον (υπόλοιπο, ότι απομένει)
632 = καταπέρδομαι (κλάνω ενώπιον κάποιου)
632 = καταπέρδομαι (κλάνω ενώπιον κάποιου)
632 = καταπιέσει
632 = κατέκλασεν (κατέσπασεν)
632 = κατοικίας
632 = κατσάρι (παλιά παπούτσια που χρησιμοποιούνται αντί για παντόφλες, γυναίκα
ατημέλητη, βρόμικη και αθυρόστομη
632 = κατσάρι (παλιά παπούτσια που χρησιμοποιούνται αντί για παντόφλες, γυναίκα
ατημέλητη, βρόμικη και αθυρόστομη
632 = καύσαι (αόρ.ευκτ.του καίω)
632 = καυσία (ελαφρό, λευκό, πλατύγυρο κάλυμμα τού κεφαλιού που φορούσαν οι
Μακεδόνες για προφύλαξη από τον ήλιο)
Καρφιά κυρίως σε λάθος λέξεις καταβολής του υπολοίπου με πορδές κατόπιν πίεσης
Μακεδόνες για προφύλαξη από τον ήλιο)
Καρφιά κυρίως σε λάθος λέξεις καταβολής του υπολοίπου με πορδές κατόπιν πίεσης
κατέσπασεν της κατοικίας την βρομιάρα καίγοντας καυσία.
Μήπως ο Περσεύς την Μέδουσα;
Μήπως ο Περσεύς την Μέδουσα;
Κρητικοί και οι Πόντιοι και δεν έχει καμιά σχέση με τη λύρα των αρχαίων)
632 = κεράσατε
632 = κερεάτας (επίθ.τού Απόλλωνος στην Αρκαδία)
632 = κερεάτας (επίθ.τού Απόλλωνος στην Αρκαδία)
632 = κιτρινιάρικα
632 = κολόροβος (κολλόροβον, ποιμενικὴ ράβδος)
632 = κομάτας
632 = κορδύλη (ρόπαλο, οίδημα, πρήξιμο, κάλυμμα κεφαλής, κεφαλόδεσμος)
632 = κούμαρα (δεν τρώω κούμαρα, δεν είμαι τόσο αφελής ώστε να πιστεύω ό,τι μού
λέει ο καθένας)
632 = κολόροβος (κολλόροβον, ποιμενικὴ ράβδος)
632 = κομάτας
632 = κορδύλη (ρόπαλο, οίδημα, πρήξιμο, κάλυμμα κεφαλής, κεφαλόδεσμος)
632 = κούμαρα (δεν τρώω κούμαρα, δεν είμαι τόσο αφελής ώστε να πιστεύω ό,τι μού
λέει ο καθένας)
632 = κρανιοσκοπία (μελέτη ανθρώπινου
κρανίου με επισκόπηση)
632 = κυλινδήθρα (τόπος όπου κυλιούνται τα άλογα, αλινδήθρα)
632 = Κυμοδόκη (όν. Νηρηίδας) αυτή που δέχεται τα κύματα ή πλήττεται από αυτά
632 = κυλινδήθρα (τόπος όπου κυλιούνται τα άλογα, αλινδήθρα)
632 = Κυμοδόκη (όν. Νηρηίδας) αυτή που δέχεται τα κύματα ή πλήττεται από αυτά
632 = κυπριακά
Με ήχο κεμεντζέ κεράσατε τους κερεάτες της ποιμενικὴς ράβδου κιτρινιάρικα κομάτια
πρησμένα κούμαρα, βλέποντας το κεφάλι στην κυματώδη παραλία όπου κυλιέται το άλογο
απ' την Κύπρο.
Μήπως ως κεφάλι - γοργόνειο βλέπει την Σαλαμίνα και άλογο ευνουχισμένο τον ευνούχο Άττη - Αττική;
632 = λαϊκούρα
632 = λαοκρατικοί
632 = λαπαδιάστε (
632 = λάτρας (
632 = λάττα (κατά τον Ησύχ.) «μυῑα».
632 = λαπά (φαγητό λαπάς)
632 = λαυκάνιον (λαυκανίη και λευκανίη, φάρυγγας, λαιμός)
632 = ληθομέριμνος (αυτός που κάνει να λησμονιούνται οι μέριμνες, οι φροντίδες, οι
έγνοιες, «νὺξ ληθομέριμνος» Ορφ.Ύμν.)
632 = Λιάκουρα (άλλη ονομασία του βουνού Παρνασσός. Με την ονομασία αυτή
αναφέρεται κυρίως στα κλέφτικα τραγούδια)
632 = λάττα (κατά τον Ησύχ.) «μυῑα».
632 = λαπά (φαγητό λαπάς)
632 = λαυκάνιον (λαυκανίη και λευκανίη, φάρυγγας, λαιμός)
632 = ληθομέριμνος (αυτός που κάνει να λησμονιούνται οι μέριμνες, οι φροντίδες, οι
έγνοιες, «νὺξ ληθομέριμνος» Ορφ.Ύμν.)
632 = Λιάκουρα (άλλη ονομασία του βουνού Παρνασσός. Με την ονομασία αυτή
αναφέρεται κυρίως στα κλέφτικα τραγούδια)
632 = λιγοσέλιδος
632 = λογίσηται (αόρ.υποτ.του λογίζομαι)
632 = μοιρασιάς
Οι λαϊκοί λαοκρατικοί κάνουν το φαγητό λαπά καθαρό και ο λαιμός που κάνει να
ξεχνιούνται οι μέριμνες στον Παρνασσό όπου λίγες σελίδες υπολογίσθηκαν με γυμνό
οφθαλμό και μαντίλα στο χέρι όπως ο μεθυσμένος που διαμοιράζει, χωρίζει κάτι σε
μέρη-μοίρες μοιρασιάς.
632 = μακροσκοπικά (με γυμνό οφθαλμό)
632 = μαντίλας
632 = μεθυπλήξ (έχει χτυπηθεί από το κρασί, ο μεθυσμένος)
632 = μερίζου (δωρ.μερίσδω, χωρίζω κάτι σε μέρη, διανέμω, διαμοιράζω, κατανέμω,
κατατέμνω, αποκόπτω, σχίζω, κομματιάζω κάτι) 632 = μοιρασιάς
Οι λαϊκοί λαοκρατικοί κάνουν το φαγητό λαπά καθαρό και ο λαιμός που κάνει να
ξεχνιούνται οι μέριμνες στον Παρνασσό όπου λίγες σελίδες υπολογίσθηκαν με γυμνό
οφθαλμό και μαντίλα στο χέρι όπως ο μεθυσμένος που διαμοιράζει, χωρίζει κάτι σε
μέρη-μοίρες μοιρασιάς.
632 = μετακλασικέ
632 = μεταλλειολογική
632 = μηδενιστεί
632 = μικρομανιακός (πάσχει
από μικρομανία = επίμονη ψυχοπαθολογική ενασχόληση
με μικρά, ασήμαντα πράγματα ή γεγονότα)
632 = μηνιγγίτης
632 = μολύνθηκε
632 = μπατσιά
632 = ντροπαλά
632 = ξεναγέτης (ξεναγός)
632 = ξεναγήστε
632 = ο βοσκός
632 = οιόρπατα (ως επίθ. τών Αμαζόνων) αυτές που φονεύουν άνδρες,
ανδροκτόνοι
632 = ολιγομηνόρροια
632 = ολισθηρές
632 = ονολάτραι (λατρεία δαίμονα με κεφάλι όνου από λαούς τής αρχαιότητας)
632 = οξυακοϊα
632 = οργανολογικές (οργανολογία = κατασκευή
και η χρήση οργάνων και συσκευών)
632 = ουραιμία
Φίλοι μου και εδώ δεν βγαίνει νόημα αμέσως, αλλά ας μην απογοητευόμαστε. Σιγά
σιγά έρχονται οι συγκλονιστικές αποκαλύψεις.
Φίλοι μου και εδώ δεν βγαίνει νόημα αμέσως, αλλά ας μην απογοητευόμαστε. Σιγά
σιγά έρχονται οι συγκλονιστικές αποκαλύψεις.
632 = ουράνια
632 = ουρανία
632 = παλαισμός (
632 = παμπότνια (πανσεβάσμια,
πάνσεπτη)
632 = παμφία
632 = παμφία
632 = πάντας
632 = παντρεμένα
632 = παράβλησις (παρουσίαση, προσαγωγή)
632 = παράθλασις (περίθλαση, φαινόμενο της μη ευθύγραμμης διάδοσης του φωτός)
632 = παράθυμα (παρά+θύμα, πρόσθετο θύμα για θυσία)
632 = παραμισθόομαι (παραμισθοῡμαι, μισθώνω, νοικιάζω κάτι που ανήκει σε άλλον)
632 = παράθυμα (παρά+θύμα, πρόσθετο θύμα για θυσία)
632 = παραμισθόομαι (παραμισθοῡμαι, μισθώνω, νοικιάζω κάτι που ανήκει σε άλλον)
632 = παραμύθα
632 = παραμυθά
632 = παράπλοος (πλεύση σε μικρή απόσταση)
632 = παρελάσεις
632 = παρήγορος
632 = παροντικά (στο
παρόν)
Στα ουράνια η ουρανία παλεύει πανσεβάσμια παντού τους πάντες συζευγμένα
παρουσιάζει το φαινόμενο της μη ευθύγραμμης διάδοσης του φωτός όπως το πρόσθετο
θύμα που νοικιάζω στην παραμύθα του παραμυθά, κατά την πλεύση σε μικρή απόσταση,
σε παρελάσεις παρήγορες προς το παρόν.
θύμα που νοικιάζω στην παραμύθα του παραμυθά, κατά την πλεύση σε μικρή απόσταση,
σε παρελάσεις παρήγορες προς το παρόν.
Μπορεί συχνά να μην βρίσκουμε την αιτιώδη σχέση μεταξύ των συναρίθμων και
εγγύτερον αλφαβητικά ευρισκομένων λέξεων όμως εδώ, όπως και σε πολλές άλλες
ενότητες, η αφήγηση είναι συναρπαστική και αφορά σε ένα σπουδαίο θέμα.
Εδώ το θέμα είναι η κίνηση των ουρανίων σωμάτων και το φαινόμενο της μη ενότητες, η αφήγηση είναι συναρπαστική και αφορά σε ένα σπουδαίο θέμα.
ευθύγραμμης διάδοσης του φωτός.
632 = πασσάκιον (μικρὸς πάσσαξ, πάσσαλος) κατά τον Ησύχ.
632 = πεδογένεσις (
632 = πέντοζον (έχει πέντε όζους, κλάδους, πεντάκλαδος, πέντοζος (μτφ.) τοζ
ανθρώπινο χέρι με τα πέντε δάκτυλα
632 = περιαιρείται (που μπορεί να αφαιρεθεί, πρόσθετος)
632 = περικαρπιακές (που ανήκουν ή αναφέρονται στο περικάρπιο)
632 = περιπέταμαι (πετώ ολόγυρα)
632 = πλάσσομαι (
632 = πλατείασε (πλατειάζω = περιττολογώ,
πλήττω, χτυπώ κάτι με την παλάμη)
632 = πολύ καλά
Σαν πάσσαλος εδαφογένεσης πεντάκλαδος πρόσθετος στο περικάρπιο πετώ
ολόγυρα και πλάθομαι χτυπώντας με την παλάμη πολύ καλά.
Με την σκέψη ότι όλα αυτά είναι ίσον Ο ΠΗΓΑΣΟΣ = 632, τότε προφανώς εδώ
περιγράφει την προσγείωση του πτερωτού ίππου.
632 = πολυθεϊκή
632 = πορθημένος
632 = πολοζενιθιακός (ανήκει
ή αναφέρεται στον πόλο και στο ζενίθ ταυτοχρόνως)
632 = ποτνιάομαι (οδύρομαι, θρηνώ, ικετεύω θρηνητικά, εύχομαι, επικαλούμαι)
632 = προαλίσκομαι (συλλαμβάνομαι, κυριεύομαι ή καταδικάζομαι εκ των προτέρων)
632 = προβλήματα
632 = προγενέθλιος
632 = προγονοπληξία (
632 = προϊλάσκομαι (καταπραΰνω κάποιον εκ των προτέρων)
632 = προϊππασία
632 = προσάλλομαι (πηδώ επάνω σε κάποιον)
632 = πρόσραμμα (καθετί που προστίθεται με ραφή πάνω σε κάτι άλλο, το
μπάλωμα)
632 = πταίσμα (φταίξιμο, υπαιτιότητα, σφάλμα, παράπτωμα)
632 = πυρίαμα (θερμό επίθεμα)
632 = πταίσμα (φταίξιμο, υπαιτιότητα, σφάλμα, παράπτωμα)
632 = πυρίαμα (θερμό επίθεμα)
Από την πολυθεϊκή πορθημένος ο ανήκων στον ουράνιο πόλο οδύρομαι όταν
συλλαμβάνομαι με προβλήματα πριν γεννηθώ από καυχησιά για τη δόξα των προγόνων
που προϊππευσαν πηδώντας επάνω σαν μπάλωμα υπαιτιότητας του θερμού επίθεματος
632 = ριζίτες (κατοικούν στα ριζά βουνού)
632 = ρύπανα
632 = σαγηνεμένος
632 = σαλαμάνδρες (
632 = σαλατικό
632 = σε όλη τη γη
632 = σκαπτικά
632 = στηδόν (κατά Ησύχ.) «γλαυκόν = ανοιχτό γαλάζιο χρώμα»
632 = στολίζει632 = τακταί (προδιαγεγραμμέναι, προκαθορισμέναι)
632 = το καλοκαίρι
Τους ριζίτες ρύπανα σαγηνεμένος από τις σαλαμάνδρες που σαν σαλατικό σε όλη τη
γη σκάβοντας το γλαυκόν στολίζουν τακτικές το καλοκαίρι.
632 = τοξικομανία
632 = τρηθείς (τραυματισμένος, πληγωμένος)
632 = τριακάς (ο αριθμός τριάντα, αρχ.)
632 = τσαννάκι
632 = υαλάς (υαλουργός)
632 = χαλά (δωρ, η οπλή τών ιπποειδών)
Ούτε και εδώ βγαίνει νόημα αμέσως.
632 = χαλά (δωρ, η οπλή τών ιπποειδών)
Ούτε και εδώ βγαίνει νόημα αμέσως.
τέλος μέρους Β'
Άγνωστος Χ
